Μέσα στους δαίμονας οι πάλη τι άγρια και τι τρομερή!!!
Ενάντιά τους όλο είμαι μες μ' αλαλαγμούς και με φωνές
Η σπάθα σε τούτο μου το χέρι κουνάει δώθε, κουνάει κεί
Κεφάλια πέρνει έτσι στη μάχη και λάβαρο έχω μια πηγή
Τους δαίμονας τους κόκκινους, τους μαύρους και τους σκοτείνους
κανέναν τους δεν εφοβούμαι αλήθεια, κανένα τους ούτε για λίγο!!!
Μέσα μου εγέννησα θάρρος, θάρρος που μιλεί μες την καρδιά.
Τους δαίμονας τις αμφιβολίας σκοτώνω πρώτους- τι σιχαμέρη γενεά!!!
Παλεύω ναι παλεύω με τόσα δαιμόνια συνέχεια σε πάλη ισχυρή
κι' αν που και που χτύπηματα έχω, λαβώματα εδώ και κει
αυτό δε με κοφτει ολωσδιώλου, η μάχη πρώτα μη χαθεί!!!
Κι' ο στόχος τούτος μακριά ακόμη όλα εγύρω μου, μου δείχνουν
Τους δαίμονας όλους δε τους εφόνευσα ακόμη
κι ο ουρανός μαύρος ώσαν τον κόρακα αυτό δήλωνει
Μα θα ρθει αλήθεια η μέρα που θα νικήσω
Και επιτέλους με χαρά το ξίφος με τον ουρανό θα σμίξω
Θα είναι μια μέρα όλο ήλιο, με φως με λάμψη και με γέλιο
Θα είναι μια μέρα όλο τραγούδια
και θα το μάθετε απ' τα λουλούδια.
