ΤΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ Η ΙΕΡΗ ΤΟΥ ΦΥΣΗ (Α' Μέρος)

Το θέμα αυτής της ανάρτησης είναι καθαρά θρησκειολογικό.

Σε αυτή την ανάρτηση θα αναλύσω το σύμβολο του ύδατος στις παγκόσμιες θρησκείες, ενώ σε κάποια σημεία θα κάνω και κάποιο αποσυμβολισμό του.

Το νερό λοιπόν είναι ένα από τα στοιχεία που θεώρησαν όλοι οι αρχαίοι λαοί σαν ιερό. Οι Έλληνες είχαν για Κύριο των Υδάτων το Θεό Ποσειδών (από τις λέξεις Πόση ειδών, το πότισμα όλων των όντων).Αυτός ο Θεός, μαζί με τον Θεό Δία, και τον Θεό Άδη θεωρώντουσαν ως ενός είδους "αρχαιο-ελληνικής Αγίας Τριάδας".

Αλλά ας συνεχίσουμε στο θέμα μας.

Το ύδωρ είναι παντού. Ζωογονεί σχεδόν κάθε οργανισμό στον πλανήτη και σχεδόν κάθε τι έχει ανάγκη από αυτό το στοιχείο.

Όπως είναι λοιπόν αναμενόμενο, θα πει ένας υλιστής, αν είδαν   τη μεγάλη σημασία του νερού οι αρχαίοι σοφοί, θα του έδωσαν και περισσότερη ιερότητα απ' ότι τα άλλα πράγματα που έλβεπαν.

Όμως αυτή είναι η επιφανειακή σκοπιά. 

Στην πραγματικότητα οι αρχαίοι λαοί είχαν μάθει από Μύστες πως  το νερό υπάρχει και σε μια πιο "λεπτοφυή πραγματικότητα"(το αστρικό όπως ονομάζει ο εσωτερισμός σήμερα)και πως ο ρόλος του είναι μεγάλος γιατί είναι αυτή η "λεπτοφυής πραγματικότητα" είναι "ένας από τους τρεις κόσμους".

Οι μεγάλες αρχαίες θρσηκείες όμως δεν μπορούσαν να δώσουν στις μάζες εκείνη την εποχή μια τέτοια γνώση. Την πέρασαν λοιπόν σε σύμβολα.

Ο ιερογλυφικός χαρακτήρας για τη λέξη "νερό είναι ο παρακάτω:

 Όπως βλέπει κανείς αμέσως, το ιερογλυφικό αυτό παριστάνει την πιο εμφανή ίσως φύση του νερού(αν εξαιρέσουμε τη ρευστότητα), δηλαδή, την ιδιότητα να δημιουργεί κυματισμούς.

Όμως ας δούμε το ύδωρ μια πολύ γνώριμή μας θρησκεία.

Στο χριστιανισμό, στην καινή διαθήκη, το πρώτο θαύμα που κάνει ο Χριστός γίνεται με νερό. Ο Χριστός παρευρίσκεται στο τραπέζι ενός γάμου στην Κανά. Το κρασί αναπάντεχα τελειώνει και ο Χριστός λέει να γεμίσουν τους αμφορείς με νερό και να το προσφέρουν στους καλεσμένους. Την στιγμή που γεμίζουν όμως τα ποτήρια αυτό έχει γίνει κρασί!!!Θα μπορούσε να είναι τυχαίο που το πρώτο θαύμα του Χιρστού ήταν με το νερό;;;Mάλλον όχι.

Όμως το νερό, συμβολίζε για τους αρχαίους, το συναίσθημα, την επιθυμιά. Έτσι, η αναδυόμενη από το νερό Αφροδίτη(στην Ελληνική Μυθολογία)είναι πολύ λογικό να βγαίνει γεννιέται από την Θάλασσα, την Συμπαντική Επιθυμία - ή αλλιώς, το Κοσμικό Αστρικό Πεδίο. Αυτή θα είναι η Κύρια των Επιθυμιών πριν ακόμη την Γέννηση του Ποσειδώνα. Ο Ποσειδώνας αν και σχετίζεται άμεσα με το υγρό στοιχείο ωστόσο δεν "κλέβει" τις αρμοδιότητες της Αφροδίτης. Η Αφροδίτη αναδύεται από τα ανώτερα στρώμματα της θάλασσας συμβολίζοντας έτσι την Ανωτέρας Μορφής Επιθυμία που αργότερα όμως(πολύ κακώς)θεωρήθηκε πως είχε σχέση με τις Ηδονές, τις κατώτερες επιθυμίες. Ο δε Ποσειδών είναι λοιπόν ο Κύριος ΌΛΟΥ του Αστρικου Πεδίου, ενώ η Αφροδίτη η Κυρία της Ανωτέρας Μορφής Επιθυμίας. Η μεγάλη ομορφιά της συμβόλιζε την λεπτοφυή φύση της Υπέρτατης Επιθυμίας. 

Στην εικόνα:

"H ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ"

(έργο του Μποτιτσέλι)