Το σύμβολο του 3 στην ανθρώπινη ανατομία.

Το ανθρώπινο σώμα είναι γεμάτο μυστικά, όχι μόνο ιατρικά, αλλά και μυστικά που μοιάζουν να θέλουν να μας πουν για την ίδια την μορφή της Θειότητας, για τους Πύρινους Κόσμους.
Μέσα από διάφορα λοιπόν σχήματα και σύμβολα μας αποκαλύπτονται διάφορα από αυτά τα μυστικά.
Εδώ θα αναλύσουμε ένα από αυτά:
Είναι το σύμβολο του 3 στην ανατομία μας

Tα αιμοφόρα αγγεία λοιπόν, ανατομικώς, έχει ανακαλυφθεί πως έχουν τρεις στιβάδες.

α)Την έξω

β)Τη μέση

γ)Την έσω 

Αυτές αντιστοιχούν ακριβώς στα τρία κατώτερα σώματα του ανθρώπου.
Η Έξω αντιστοιχεί στο φυσικό υλικό σώμα
Η μέση αντιστοιχεί στο αστρικό-συναισθηματικό σώμα
Η Έσω αντιστοιχεί στο νοητικό σώμα.

Το ίδιο ισχύει και για τις τρεις κύριες μήνιγγες του εγκεφάλου:

Η σκληρά αντιστοιχεί στο φυσικό υλικό σώμα
Η αραχνοειδής αντιστοιχεί στο αστρικό-συναισθηματικό σώμα
Η χοριοειδής αντιστοιχεί στο νοητικό σώμα.     

Τα ίδια παρατηρεί κανείς και στην ανατομία του αυτιού.
Το έξω ους υποδηλώνει τους φυσικούς υλικούς ήχους 
Το μέσω ους υποδηλώνει τους συναισθηματικούς ήχους
Τέλος, το έσω ους υποδηλώνει του νοητικούς ήχους, την εσωτερική μας φωνή. 

Στην εικόνα, ανατομία του αυτιού.

Ένα αμφισβητούμενο θαύμα της Παναγίας

Σε αυτή την ανάρτηση θα βάλω ένα κείμενο από το βιβλίο "εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας".Το κείμενο έχει σε ένα σημείο κάτι το εξαιρετικά ενδιαφέρον, και το οποίο θα αναλύσουμε.

Παναγία η Παραμυθία

Ιανουάριος του 807. Ο Αλγερινός ληστοπειρατής Βαρδουχάν, έχοντας σαν βάση εξορμήσεως τη Μήλο, λυμαίνεται με τα δεκαεπτά πειρατικά του πλοία τα νησιά του Αιγαίου, τα παράλια της Θράκης και της Μ. Ασίας. Τον μήνα αυτό αποφασίζει να στραφεί εναντίον του Αγίους Όρους. Ετοιμάζει δέκα πλοία, παίρνει μαζί του διακόσιους πειρατές και ξεκινά για τη μονή Βατοπεδίου.

Το χάραμα της 21ης Ιανουαρίου προσαρμόστηκαν στο λιμανάκι του μοναστηριού βγήκαν στη στεριά και περίμεναν κρυμμένοι το πρωινό της πύλης για να εισορμήσουν.

Οι μοναχοί μόλις είχαν τελειώσει την ορθρινή ακολουθία και αποσύρονταν στα κελιά τους για να ησυχάσουν. Στην εκκλησία έμεινε μόνο ο ηγούμενος και συνέχισε την προσευχή του.

Ξαφνικά ακούει μια φωνή από την εικόνα της Παναγίας:

-Nα μην ανοίξετε σήμερα τις πύλες.Ανεβείτε στα τείχη και διώξτε τους πειρατές.

Γυρίζει απορημένος για το παράδοξο άκουσμα και κοιτάζει τη Θεοτόκο. Βλέπει τότε άλλο θαύμα εκπλητικότερο: Τα πρόσωπα της Παναγίας και του Θείου βρέφους είχαν ζωντανέψει. Την ίδια στιγμή ο μικρός Ιησούς απλώνει το χέρι, σκεπάζει το στόμα της Παναγίας Μητέρας Του, και στρέφοντας το πρόσωπό του προς αυτήν της λέει:

-Όχι μητέρα, μην το λες!Άφησέ τους να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει!

Η Παναγία όμως πιάνει το χέρι του Υιού της, στρέφει λίγο δεξιά το πρόσωπό της λίγο δεξιά και ξαναλέει:

-Nα μην ανοίξετε σήμερα τις πύλες της μονής.

Για να μην κουράσω άλλο τον αναγνώστη τελικώς οι πύλες δεν άνοιξαν και οι πειρατές εκδιώχθηκαν.

Το όλο κείμενο έχει κάτι το παράξενο. Και αυτό είναι που θα αναλύσουμε.

Ο Χριστός, ο οποίος πίστευε στο "αν κάποιος σε χτυπήσει γύρνα του και το άλλο μάγουλο", λέει εδώ σχεδόν εκδικητικά, "Όχι μητέρα, ας τους να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει.Και δω γεννάται το εξής ερώτημα: Που πήγε η Αγάπη του Χριστού;;;Γίνεται ο Χριστός ο Ίδιος να είναι τόσο πολύ τιμωρός με τους ανθρώπους;;;

Επίσης γεννιέται το εύλογο ερώτημα: Για ποιό λόγο να τιμωρηθούν;;;

Το κείμενο που παραλείψαμε δεν απαντά σε καμία από τις παραπάνω ερωτήσεις.

Κάτι άλλο που κάνει εντύπωση είναι ο αριθμός των πλοίων. Αναφέρεται στην αρχή πως ο Βαρδουχάν είχε δεκαεπτά πειρατικά πλοία, αλλά όταν στρέφεται εναντίον της μονής έχει δέκα. Τι έγιναν τα άλλα επτά;;;Το κείμενο δε λέει.Άλλο ένα, λοιπόν, ασαφές σημείο που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά.

Κάτι άλλο που παρατηρεί κανείς είναι πως ενώ το θαύμα περιγράφεται αναλυτικά(πως έστρεψε η παναγία το κεφάλι κλπ)δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα του Ηγουμένου. Απλά αναφέρεται ως "Ηγούμενος".Αυτό, προσωπικά εμένα, μου θυμίζει του μύθους του Αισώπου, που τα ζώα αντί να έχουν κάποιο όνομα απλά λέγονται "αλεπού", "κόρακας" κλπ. Μάλιστα, το ψυχολογικό αξιοπερίεργο, είναι ότι μπορεί να μαντέψει κανείς εύκολα το τέλος της εν λόγω διήγησης. Η παρεχόμενη πληροφορία αξιοποιείται και οι "κακοί" που θα βεβήλωναν τους άγιους τόπους ηττούνται.Μοιάζει λίγο με ένα ηθικοπλαστικό σενάριο θρησκευτικού χαρακτήρα που θέλει να δείξει πως το δίκιο θριαμβεύει ενώ όσοι είναι στον "κακό δρόμο" χάνουν. Κάτι δηλαδή σα τα παλιά αστυνομικά φιλμ νουάρ του Χόλιγουντ που καταλήγουν να βρίσκουν τον "κακό" και να τον "εξολοθρεύουν".  

Η μόνη σαφής ένδειξη στο όλο συμβάν είναι η ημερομηνία στην αρχή,(21 Ιανουαρίου 807) η οποία βέβαια δίνει πολύ λίγη βοήθεια.

Πάντως, ακόμη και αν λυθούν ολ' αυτά τα προβλήματα μόνο δυο θα μείνουν αναπάντητα:

1)Αυτό που αποκάλυψε η Παναγία(αν όντως συνέβη αυτό που περιγράφεται) ήταν ενάντια στο Θείο θέλημα;;;Μήπως αυτός ήταν ο λόγος που ο γιός της, της απαγόρεψε να μιλήσει;;; Και, αν πήγε ενάντια στο Θείο Θέλημα, γνώριζε συνειδητά πως εναντιωνόταν σε αυτό;;;(δηλ. το Θείο Θέλημα). To όλο σκεπτικό αφήνει να εννοηθεί βεβαίως πως αν η εναντίωση στο Θείο Θέλημα είναι κάτι κακό, τότε πιθανώς είναι αμαρτία.     

2) Πως γίνεται να λέει ο Χριστός "Άφησέ τους να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει". Είναι κάτι που δεν συνάδει με τη διδασκαλία του περί Αγάπης. 

Όλ' αυτά είναι πολύ περίεργα και πρέπει να ελεγχθούν κάτω από το μικροσκόπιο του νου μας για να βγάλουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα αν όντως έγινε αυτό το γεγονός ή είναι απλώς μια φανταστική ιστορία.

Ο αναγνώστης ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα αν αυτό το "θαύμα" ήταν πραγματικότητα ή.....παραμύθι(α) 

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:

Το βιβλίο "Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας"(για όποιον θέλει να εξετάσει το χωρίο αυτό)είναι της ιεράς μονής Παρακλήτου και βρίσκεται στη σελ. 21-22

στην εικόνα, η Παναγία

η Παραμυθία

           

   

Ο Πρόκλος μιλάει για την ενσάρκωση

Κάθε επιμέρους Ψυχή, κατεβαίνει σε γέννηση ολόκληρη, και το μεν Άνω μέρος της μένει πάνω, το υπόλοιπο δε κάτω.

Πρόκλος

Γιατί η γνώση πρέπει να αποκτιέται με κόπο;;;

Κάποτε, πολύ παλιά, οι Πλανητικοί Θεοί είπαν να συμβουλευτούν τον Υπέρτατο και Σοφό Ηλιακό Θεό για την μυστικό προορισμό του σύμπαντος.
Ο Θεός στην αρχή δεν απάντησε.
Οι Πλανητικοί Θεοί τον πίεσαν μα πάλι δεν απάντησε.
Τότε τον ρώτησαν αν κάνουν λάθος την ερώτηση αλλά τους ένεψε πως όχι.
Έτσι για τρίτη φορά τον ξαναρώτησαν.
Αυτή τη φορά τους απάντησε:
"O μυστικός προορισμός μας είναι η Αγάπη, όχι όμως η συναισθηματική Αγάπη αλλά η ενορατική Αγάπη, αυτή που βλέπει μέσα από τα πράγματα.Όμως ακόμα και σεις που το μάθατε τώρα αυτό με τόση ευκολία, πόσο πολύ νομίζετε ότι θα μείνει στις καρδιές σας;;;;Αυτός είναι ο λόγος που δεν σας απαντούσα."
Από τότε η γνώση δίνεται από τους Πλανητικούς Θεούς μόνο όταν κουράζεται κανείς για να την αποκτήσει, ποτέ με ευκολία.

Ηθική και Ανιθικότητα

H ανηθικότητα δεν μπορεί να γίνει ηθική ακόμα και φτιάξει κανείς νόμους που να νομιμοποιούν το ανήθικο.Το ανήθικο θα παραμένει είτε είναι νόμιμο είτε ότι όχι, γιατί η ηθική δεν είναι φτιαγμένη από τον άνθρωπο αλλά από τους Θεούς και γι' αυτό δεν αλλάζει όπως οι θνητοί νόμοι.

Το Ψέμα, η Υποκρισία και η Αλήθεια

Κάποτε ένας Θεός έριξε το ψέμα στην Θάλασσα αλλά το βρήκανε κάποιοι σφουγγράδες. Το έδειξαν στην πολιτεία τους και όλοι αμέσως το λατρέψανε.
Κάποιος άλλος Θεός έριξε την υποκρισία στα χείλη ενός ηφαιστείου αλλά την βρήκαν τυχαία πάλι οι άνθρωποι.Και πάλι οι άνθρωποι εκστασιαστήκαν και την λατρέψαν.
Ένας τρίτος Θεός έριξε μέσα σε μια πόλη την Αλήθεια.Την είδανε πεσμένη γυμνή πολλοί άνθρωποι και την περιφρονήσανε.
"Κάποια του δρόμου θα 'ναι" είπε ένας.
"Μια αδιάντροπη" είπε ένας άλλος.
"Την πέταξε σίγουρα από το σπίτι της ο άντρας της" κάποιος.
Πολλοί λέγανε αυτά και άλλα παρόμοια.Σύντομα την αγνοήσανε και φύγανε.
Μόνο ένα παιδί την είδε και την λυπήθηκε.
Της έδωσε φαι και νερό για να συνέλθει.
Η Αλήθεια του πρόσφερε τότε σε αντάλαγμα ένα δώρο.Του πρόσφερε το δώρο να λέει μόνο αλήθειες.  
Από τότε, τα παιδιά λένε πάντα αλήθειες αλλά οι μεγάλοι επιμένουν να μη τα ακούνε.

ΌΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΡΑΤΗ

Όσο υπάρχουν κράτη θα υπάρχουν πόλεμοι.Η γη δεν γράφει πουθενά "δικό σου", "δικό μου", "του άλλου", "του διπλανού".Όλ' αυτά είναι ανθρώπινα επινοήματα.Κράτη ίσον διχόνοιες και διχόνοιες ίσον συμφορές, αίμα, μίση, βαρβαρότητες, συγκρούσεις, πόνους, λοιμούς, πλεονεξίες, πολιτικά παιχνίδια, εθνικισμούς.Όσο υπάρχουν κράτη θα υπάρχουν νικητές και χαμένοι, δυνατοί και αδύνατοι.Κάποια κράτη θα είναι υπό των έλεγχο κάποιων άλλων και κάποια κράτη θα τρέφουν μίσος στους δυνάστες τους.Πως μπορεί να υπάρχει ειρήνη όσο υπάρχουν σύνορα όχι μόνο στο χάρτη αλλά και στις καρδιές των ανθρώπων;;;Πως μπορεί να υπάρχει γαλήνη όταν κάποια έθνη γίνονται φτωχά για να πλουτίσουν κάποια άλλα;;;
Όχι λοιπόν τα σύνορα αλλά η Αγάπη θα δώσει τη λύση, και η Αγάπη καταργεί κάθε είδους σύνορο, κάθε είδους ψεύτικο επινόημα που χωρίζει τις Ψυχές σε κατηγορίες, σε Ψυχές που ονομάζονται σκληρά από τους χωριστικούς "οι δικές μας Ψυχές και των άλλων". Αλλά όπου υπάρχει σκληρότητα δε μπορεί να υπάρξει Αγάπη.Η σύγκρουση μεταξύ των κρατών πρέπει να σταματήσει και τα ίδια να δουν πως αν αγαπάνε τους πολίτες τους πρέπει να πάρουν μια γόμα και σβήσουν μια για πάντα τις γραμμές που τα χωρίζουν.   

Η μιζέρια....

Η μιζέρια και η πνευματικότητα δεν ταιριάζουν.Είναι δυο διαφορετικά πράγματα εντελώς αντίθετα το ένα από το άλλο.Ή θα έχει κανείς μιζέρια, ή πνευματικότητα αλλά ποτέ ταυτόχρονα και τα δυο. 

Μια ριζοσπαστική ιδέα

Μια ριζοσπαστική ιδέα δεν θα ευδοκημήσει αν το έδαφος της κοινωνίας δεν είναι και αυτό ριζοσπαστικό.Αλλά ας μην αποθαρυνώμαστε.Ας μην ξεχνάμε πως τα εντελβά'ι'ς φυτρώνουν στα πιο απόκρυμνα σημεία των άλπεων.Έτσι, ας προτιμούμε το ρίσκο από την ατολμία.

Μάριος