To Moνοπάτι της Αγάπης, της Ομορφιάς και της Δράσης: Ο ΠΟΘΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

Ο ΠΟΘΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

Στην Οδύσσεια, και συγκεκριμένα στην Ραψωδία α, ο Όμηρος μας αναφέρει από το στόμα της Θεάς Αθηνάς ποιός είναι ο πόθος του Οδυσσέα. Μας λέει λοιπόν:

«… αὐτάρ Ὀδυσσεύς ἱέμενος και καπνόν ἀποθρῴσκοντα νοῆσαι ἧς γαίης, θανέειν ἱμείρεται.»

Μετάφραση:

«…αλλά ο Οδυσσέας ποθεί να δει καπνό να βγαίνει ψηλά από τη γη της πατρίδας του κι’ ας πεθάνει.»

Ραψωδία α, 56 – 59 στιχ.

Ο αποσυμβολισμός.

Σύμφωνα με το Μέγα Ονομαστικό Λεξικό του Κου Μάριου Βερέττα, το όνομα «Οδυσσεύς» προέρχεται από το ρήμα «οδύσσομαι», που σημαίνει «οργίζομαι», «προκαλώ αντιπάθεια».

Ο Οδυσσέας, όταν έχει αυτές τις σκέψεις είναι στο νησί της Θεάς Καλυψούς(το όνομα σημαίνει «αυτή που καλύπτει κάτι, αυτή που κρύβει).

Ο Οδυσσέας ουσιαστικά περνάει ένα γνωσιολογικό ταξίδι και προσπαθεί να έρθει σε επαφή με την Ψυχή του(την Πηνελόπη)η οποία κατοικεί μόνιμα στα «Ηθικά Πεδία», (ή σύμφωνα με την μοντέρνα ορολογία στο Ατμικό Σώμα).Εδώ πρέπει να κανείς να προσέξει τη λέξη Ιθάκη και Ηθική πόσο ομόηχες είναι. Η Ομηρική Ιθάκη, ισχυριζόμαστε, πως δεν είναι γεωγραφικός τόπος στον υλικό κόσμο αλλά μια ένα αόρατο πεδίο στο οποίο κατοικεί η Ανθρώπινη Ψυχή. Οι θάλασσες που περιπλανάται συνέχεια ο Οδυσσέας είναι το συναισθηματικό σώμα – το αστρικό και τα διάφορα νησιά που πέφτει δοκιμασίες(με εξαίρεση αυτό του Κύκλωπα που αναφέρεται σε ένα περιστατικό που συνέβη τον καιρό της Ατλαντίδας και αποδίδεται συμβολικά. Είναι το κλείσιμο του Τρίτου Ματιού στους θνητούς από του Θεούς)άλλες πολύ σκληρές και άλλες λιγότερο. Οι περιπέτειες αυτές δείχνουν τον άνθρωπο που πλέον ποθεί όσο τίποτα άλλο να κάνει επαφή με την Ψυχή του. Η φράση

«…αλλά ο Οδυσσέας ποθεί να δει καπνό να βγαίνει ψηλά από τη γη της πατρίδας του κι’ ας πεθάνει.»

Έχει τρομερή σημασία. Οι αρχαίοι πίστευαν πως η Ψυχή είναι αέρινη. Η συσχέτιση έστω και μιας «σκιάς» της Ψυχής(μπορούμε να θεωρήσουμε τον καπνό ως σκιά της Ψυχής)σημαίνει πολλά για τον Οδυσσέα – γι’ αυτόν που αναζητά τον Αληθινό του Εαυτό. Όμως δεν πρέπει να πεθάνει, πρέπει να φτάσει μέχρι το τέλος του ταξιδιού να φτάσει μέχρι την Ιθάκη(τα Ηθικά πεδία)και να τα εξαγνίσει από τα διάφορα εγωιστικά στοιχεία που έχουν προσκολληθεί εκεί, τα στοιχεία τα οποία ο Όμηρος αποδίδει ως «Μνηστήρες» με πιο ισχυρό τον «Αντίνοο – αυτόν που αντιτίθεται στη Νόηση, το διαμετρικά αντίθετο στοιχείο από τον Βασιλιά των Φαιάκων Αλκίνοο που σημαίνει «Εύρωστος Νους, Ευφυής».

Έτσι, ο πόθος του Οδυσσέα – Αναζητητή όσο και αν είναι να δει έστω και την σκιά της Ψυχής του, δεν είναι το τέλος.

Ο Οδυσσέας είναι επίσης γιός του Λαέρτη. Το όνομα Λαέρτης σημαίνει «αυτός που σηκώνει πέτρες», δηλαδή σύμφωνα με ένα αποσυμβολισμό, αυτός που μπορεί και κατευθύνει όπως θέλει την ύλη, Έτσι ο Οδυσσέας – Αναζητητής δεν θα μπορούσε πάρα να είναι γιος του Λαέρτη. Είναι κάποιος που έχει μάθει ήδη τον χειρισμό των υλικών στοιχείων και αυτό που του έμενε ήταν ο χειρισμός των πιο λεπτοφυών ενεργειών, όπως ο Νους τον οποίο τιθασεύει(η περιπέτεια με τους ασκούς του Αιόλου). Ο Παππούς όμως του Οδυσσέα ήταν ο Ακρίσιος(ο δίχως κρίση, ο απερίσκεπτος άνθρωπος) Αυτό σημαίνει πως ο Οδυσσέας ήταν πιο ανεπτυγμένος πνευματικά και από τον παππού του και από τον πατέρα του, και γι’ αυτό το λόγο μπόρεσε έκανε τα κατορθώματα που έκανε.

Ο «Πόθος» του Οδυσσέα δεν πραγματοποιείται. Δεν βλέπει τη σκιά της ψυχής του αλλά την ίδια όταν τη συναντά στο Παλάτι του την Πηνελόπη. Έχει πλέον καταλάβει πως οι «πόθοι» είναι μέρη του αστρικού πεδίου και πως δεν φτάνει κανείς με αυτούς στο στόχο του – την Ψυχή – που για να τη φτάσει κάποιος χρειάζεται ευθυγράμμιση με όλα τα λεπτοφυή πεδία(αιθερικό – αστρικό – νοητικό).

Η απελευθέρωση λοιπόν δεν έρχεται με πόθους αλλά με δράση και κατανόηση. Ο πόθος είναι ένας μονόδρομος, ένα είδος αστρικού – συναισθηματικού σκοπού που δε πάει παραπέρα.

Αφιερωμένο στον Πατέρα μου που μου έμαθε να αγαπώ τα έπη του Ομήρου.