Καλώς ήλθατε στο blog μου.

Χαιρετώ τον αγαπητό/ή επισκέπτη/τρια του blog "Το μονοπάτι της Αγάπης, της Ομορφιάς και της Δράσης".
Στο blog αυτό θα βρείτε νέα, φιλοσοφικά κείμενα, ποιήματα, διηγήματα, τέχνες, επιστήμες, σύγχρονες εξελίξεις και οτιδήποτε γενικά που μπορεί να σας ενδιαφέρει.
Μην διστάσετε να κάνετε κάποιες παρατήρησεις για την βελτίωση του blog. Oι συμβουλές σας είναι πάντα δεκτές. Επίσης αν κάποιο κείμενο φαίνεται να μη το κατανοείτε πλήρως ρωτήστε τον γράφοντα τι ενωεί και είναι σίγουρο πως θα σας απαντήσει.

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

ΜΙΣΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗ ΦΥΣΗ;;;;





ΜΙΣΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗ ΦΥΣΗ;;;


ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Η ανάρτηση αυτή δεν είναι πολιτική αλλά κοινωνική.
Ο γράφων θεωρεί πως αγγίζει ένα θέμα ταμπού που πολλοί ίσως καταδικάσουν. Ανεξαρτήτως των αντιδράσεων, ο υποφαινόμενος
θεωρεί τα παρακάτω πραγματικότητα μιας και παραθέτει αποδείξεις
και βάσιμα στοιχεία.


Μισεί ο Έλληνας τη φύση;;; Μήπως δεν είναι τόσο φυσιολάτρης όσο εμφανίζεται; H απορία αυτή θα έπρεπε να υπάρχει σε όλους μας αλλά δυστυχώς το όλο θέμα θεωρείται «ταμπού» και δεν συζητιέται σχεδόν από κανέναν – εκτός ίσως από κάποιους διανοούμενους.
Βλέποντας τη καταστροφή της Ελληνικής φύσης από ανθρώπινες παρεμβάσεις και εσκεμμένες ενέργειες που προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν με το χειρότερο τρόπο, ο συνειδητοποιημένος Έλληνας θα πει πως «όχι, ο Έλληνας μισεί τη φύση»!!!
Αλλά ας δώσω ένα παράδειγμα:

Σχετικά πρόσφατα το Δημοτικό Συμβούλιο της Γλυφάδα ανακοίνωσε την πρόθεσή του να μεταφέρει τη Δημοτικό του Κοιμητήριο πλησίον του Όρους Υμηττού,(στους πρόποδες του εν λόγω όρους) σε χώρο όπου απαγορεύεται οποιαδήποτε τέτοια πράξη από το υπουργείο, και έτσι η νομιμότητα της απόφασης του Δ.Σ. της Γλυφάδας πρέπει – σύμφωνα με τον γράφοντα – να ξαναμελετηθεί. Πέραν όμως αυτού, η πρόθεση του Δημάρχου Κου Κόκκορη, είναι ύποπτη και θα έλεγε κανείς πως θέλει να επεκτείνει με κάποιο παράτυπο τρόπο την πόλη της Γλυφάδας προς τους πρόποδες του Υμηττού. Φυσικά μια τέτοια πράξη θα σήμαινε κι’ άλλη καταστροφή του «Τρελλού»(άλλη ονομασία του εν λόγω όρους).

Όμως εδώ δεν επιθυμώ να κατηγορήσω προσωπικά κάποιο πολιτικό πρόσωπο, αλλά να δείξω αυτό που είπα πριν, πως ο Έλληνας έχει μια «απέχθεια» με τη φύση.
Παράδειγμα δεύτερο:   
To όμορφο και γεμάτο ζωντάνια σιντριβάνι της ομόνοιας(εποχή περίπου το 1978)στο κέντρο της Αθήνας, έδινε μια αίσθηση φυσική ομορφιάς μια δροσιά μέσα στην μεγαλούπολη. Η σημερινή πλατεία της ομόνοιας, όπως αναδιαμορφώθηκε, δεν δίνει τίποτα τέτοιο. Εκπέμπει κάτι ψυχρό, νεκρό και τσιμεντένιο, κάτι το τεχνητό και δίχως ζωή, λες και φτιάχτηκε έτσι ώστε ο πολίτης να αντικρίζει ένα «πτώμα». Λάθος επιλογή σχεδίου; Δε νομίζω.
Και αν δεν φαίνεται σε κάποιους πως το υγρό στοιχείο είναι μέρος της φυσικής ομορφιάς(έστω και υπό μορφή σιντριβανιού)θα δώσω ένα ακόμη πιο πειστικό παράδειγμα, ένα τρίτο και πολύ πιο ακλόνητο παράδειγμα:

Στο Βύρωνα υπάρχει μια οδός που διασχίζει σχεδόν όλη την Νέα Ελβετία(περιοχή του Βύρωνα).Η οδός αυτή παλιότερα, πριν κατασκευαστεί για τη διέλευση των διάφορων τροχοφόρων ήταν ρέμα και  ονομαζόταν «της γριάς το πήδημα»(ασχολίαστο αυτό), ένα ρέμα που γέμιζε κάθε φορά όταν έβρεχε, κάτι το οποίο συμβαίνει τώρα στον ίδιο το δρόμο αφού το…μπαζώσανε!!!
Και η ανάπτυξη φυσικά είναι θεμιτή αλλά όλοι γνωρίζουν πως δεν μπορεί κάποιος να πάει ενάντια στη Φύση, αλλά πρέπει να τη σέβεται. Η επέκταση μιας πολύς πρέπει να γίνεται έτσι που να μην καταστρέφεται το φυσικό περιβάλλον αλλά να αξιοποιείται για αισθητικούς και οικολογικούς λόγους. Σε αυτό το παράδειγμα θα προσθέσω και το μπαζωμένο ποταμό Ιλισό που περνούσε μπρος από τον Παναθηναϊκό Στάδιο. Όλες οι μεγαλουπόλεις έχουν ποτάμια και τα αξιοποιούν για αισθητικούς ή και για τουριστικούς λόγους. Το Λονδίνο έχει τον Τάμεση, η Ρώμη τον Τίβερη, η Βιέννη τον Δούναβη – για να αναφέρω μερικά μόνο τρανά παραδείγματα.

Το όλο θέμα σχετίζεται με την ορθή χωροθεσία(φενγκ σουι)κάτι το οποίο είχαν γνώση οι αρχαίοι Έλληνες και το οποίο το μετέδωσαν στους Ρωμαίους. Δυστυχώς αυτή τη γνώση την απώλεσαν οι νέο – έλληνες και όχι μόνο την απώλεσαν αλλά και θεώρησαν πως το να χτίζει κανείς όπου θέλει δεν θα έχει καμία επίπτωση, αν έχει «λαδώσει» διάφορα γραφειοκρατικά γρανάζια της χώρας.
Και φυσικά το όλο ζήτημα των αυθαιρέτων που χτίζονται παράνομα σε δασικές εκτάσεις ή σε εκτάσεις που έχουν καεί είναι γνωστό σε όλους.
Ο Έλληνας, η κοινωνική του  συνείδηση, θα έπρεπε να του μιλάει με τρόπο που να του δείχνει πως δεν μπορούν να γίνουν κάποια «θέλω»(«θέλω» που μερικές φορές είναι αυθαίρετες βίλες σε αναδασωτέες εκτάσεις)ούτε άλλου είδους υλιστικές επιθυμίες. Η λογική πρέπει να υπάρχει πάνω απ’ όλα!!! Σε ένα καμένο δάσος μια βίλα όσο ωραία και να είναι θα είναι «νεκρή» να δεν έχει γύρω της το όμορφο πράσινο. Ίσως νομίσει κανείς πως το πράσινο φυτρώνει εύκολα σε μια γη που έχει πληγωθεί από τη μανία του πυρός (μια μανία που όμως αίτιό της είναι ο απερίσκεπτος πολίτης που νομίζει πως θα φτιάξει ένα όμορφο σπίτι χωρίς να τον «αγγίξει» τίποτα – ούτε καν το χέρι της Θείας Δικαιοσύνης, πόσο μάλλον της ανθρώπινης.) . Όμως στην καμένη γη η Φύση ταλαιπωρείται πολύ για να διορθώσει αυτά που οι ιδιοτελείς σκέψεις κάποιου συμφεροντολόγου κατέστρεψαν.
Οι πολυάρθμοι άλλωστε εμπρησμοί, συνηγορούν υπέρ της «κακίας» που έχει ο μέσος Έλληνας για τα όσα είπαμε παραπάνω, ενώ η άσχημη οργάνωση της πυρόσβεσης καθώς και η έλλειψη προσωπικού γι’ αυτήν, παραμένει αδικαιολόγητη και μερικές φορές καθιστά την πολιτεία…ύποπτη!!!! Αυτό δεν είναι κάποιο συνομοσιολογικό σενάριο και ούτε θέλει να κάνει κάτι τέτοιο ο γράφων.
Αλλά ας δούμε μερικούς εμπρησμούς που έγιναν τα τελευταία χρόνια:

Στις 27 Ιουνίου 2007 ξεσπά πυρκαγιά στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας στη Αττική.
Στις 24 Ιουλίου 2007 ξέσπασε φωτιά στο Αίγιο,(Αχαΐα)  όπου κάηκαν εκτός από αγροδασικές εκτάσεις και τρεις άνθρωποι.
Στις 16 Αυγούστου 2007 ξεσπά πυρκαγιά στη βορειοδυτική πλευρά του όρους της Πεντέλης, στην περιοχή Ράχη του Διονύσου. Η φωτιά έκαψε επίσης και μέρος δασικών εκτάσεων του Δήμου Μελισσίων.
Στις 24 Αυγούστου ξεσπά φωτιά στη Ζαχάρω Ηλείας. Δήμου Γλυκά Νερά Αττικής. Ο καπνός από την ένταση της φωτιάς ορισμένες φορές, λέγανε κάτοικοι από μακριά πως ήταν κόκκινος ή κιτρινός.
Στις 21 Ιουλίου 2010 φωτιά ξέσπασε στην περιοχή Γαβαλάς, του Δήμου Ταμινέων στο Αλιβέρι.
Στις 21 Ιουλίου ,στη Σάμο, ξέσπασε φωτιά στη περιοχή Κέρδος του Δήμου Βαθέος. Οι άνεμοι στη περιοχή έπνεαν με 6 μποφόρ και ίδιος ο Νομάρχης Σάμου, Εμμανουήλ Κάρλας, έκανε λόγο για εμπρησμό.
Στις 23 Ιουλίου 2010 ξέσπασε φωτιά στη Σητεία της Κρήτης και στο όρος Γκορίλα της Θεσπρωτίας.
 Στις 28 Ιουλίου 2010 φωτιά ξέσπασε στη Σάμο σε 5(!!!!!!!)διαφορετικά σημεία νότια του Κοκκαριού.
Στις 4 Αυγούστου 2010, μεγάλη φωτιά «εκδηλώθηκε» στο πιο κοσμοπολιτικό ίσως νησί, στη Κέρκυρα. 
Το 15αύγουστο του 2010 σε ψυχολογική ένταση βρισκόταν η Ιεράπετρα, Κύθηρα και Παιανία αφού εκείνη την εποχή βρισκόντουσαν σε εξέλιξη φωτιές στα μέρη που προαναφέραμε.
Στις 17 Ιουλίου, ξέσπασε φωτιά σε χορτολιβαδική έκταση στην περιοχή Κάμπος – Αμυγδαλιές Ηλείας.
Στις 18 Ιουλίου 2011, φωτιά ξέσπασε στην περιοχή Μακρισία Ηλείας.
Στις 19 Ιουλίου 2011 η Ζάκυνθος, στην περιοχή Λαγκαδάκια, έβλεπε τη γη της να καίγεται. Την ίδια μέρα στην κοινότητα Βρωντισμενη, του Δήμου Πωγωνιού Ιωαννίνων, ξέσπασε φωτιά.

Ειδικά το καλοκαίρι του 2007 είχαμε μία χρονιά με τις χειρότερες πυρκαγιές στην Ελλάδα με απώλειες όχι μόνο σε δάσος αλλά και σε ανθρώπινες ζωές. Ο απολογισμός ήταν 64 νεκροί και 268.834 εκτάρια καμένων δασικών εκτάσεων με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί ως μία από τις χειρότερες δασικές πυρκαγιές σε παγκόσμιο επίπεδο. 


Όμως εχθρός σε αυτό στην Ελληνική φύση είναι και η παράνοια. Και να γιατί:
Πέρυσι, στις 10 Αυγούστου 2010, είχαμε την απίστευτη είδηση πως πυροσβέστης κατηγορήθηκε για 9 εμπρησμούς!!! Σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν έχουμε γνώση για τα εξής:
«ο 38χρονος επικαλέστηκε την ανάγκη του να μονιμοποιηθεί στην Πυροσβεστική. Αφού άναβε φωτιές ενημέρωνε αμέσως την Πυροσβεστική και στη συνέχεια έδειχνε ιδιαίτερο ζήλο για την κατάσβεση της».

Ως πόλη η Αθήνα είναι η πρωτεύουσα με το λιγότερο πράσινο σε όλη την Ευρώπη(άλλο ένα «αρνητικό ρεκόρ»).
Ας μη μιλήσουμε για το Xάιντ παρκ του Λονδίνου πόσο πράσινο έχει.

Όμως η «κακία» το Έλληνα απέναντι στη φύση δε χτυπά μόνο το φυτικό βασίλειο αλλά και το ζωικό!!!!

Ο Έλληνας είναι ίσως από τους Ελάχιστους Ευρωπαϊκούς λαούς(ίσως και ο μοναδικός)που αγοράζει ένα ζώο και όταν το βαρεθεί το….πετάει!!!! Είναι επίσης από τους λαούς που φέρεται με το χειρότερο τρόπο απέναντι στα σκυλιά!!!

Σύμφωνα με μια είδηση που ανακοινώθηκε χθες από τα ΜΜΕ,  «άγνωστος πέταξε σκύλο στη θάλασσα, επειδή τον ενοχλούσε το γάβγισμά του !
Το απίστευτο αυτό περιστατικό συνέβη στη Θεσσαλονίκη, όπου ένας περαστικός ο οποίος έκανε τον περίπατο του στο Θερμαϊκό ενοχλήθηκε από ένα αδέσποτο που γάβγιζε.
Αντί όμως να αδιαφορήσει, τι έκανε ο αναίσθητος…. Έπιασε το άτυχο ζώο και το πέταξε στο Θερμαϊκό. Ευτυχώς που κάποιοι νεαροί οι οποίοι ήταν αυτόπτες μάρτυρες του περιστατικού φιλοτιμήθηκαν και ειδοποίησαν τους λιμενικούς, οι οποίοι κατάφεραν να βγάλουν σώο από τη θάλασσα το δύστυχο σκυλάκι.».
Όσο για τον …ευαίσθητο κύριο μέσα στην αναστάτωση που επικράτησε, πρόλαβε να εξαφανιστεί.
Και φυσικά είναι περιττό να μιλήσουμε για όσους ρίχνουν φόλα επειδή απλώς μισούν τα σκυλιά
Επίσης, σύμφωνα με είδηση που έγραψε στις 19 Ιανουαρίου 2011 η εφημερίδα «Τα Νέα», λαθροθήρες απειλούν με εξαφάνιση το τελευταίο φυσικό οικισμό ελαφιών,  ο οποίος βρίσκεται στη Ροδόπη. 
Επίσης να πούμε και γι’ αυτούς που κόβουν τις ουρές στις γάτες ή γι’ αυτούς που βάζουν μια ειδική ουσία στο φαί των περιστεριών ώστε να τυφλώνονται(τα περιστέρια, όχι οι ίδιοι)με αποτέλεσμα να μην μπορούν να δουν και να τα χτυπάνε αυτοκίνητα. 

Όλα αυτά τα στοιχεία δε μπορεί παρά να σημαίνουν πως όντως ο Έλληνας μισεί τη φύση. Δε γίνεται όλα αυτά τα μπαζώματα, οι πυρκαγιές τα εγκλήματα τα κάτω ζώων, και ένα σωρό άλλα που είπαμε, να θεωρηθούν «μεμονωμένα περιστατικά». Δεν είναι!!!! Όλα αυτά δείχνουν πως ο Έλληνας νοιάζεται για το καμένο δάσος μέχρι το «αχ, τι κρίμα». Το βλέπει και δε κάνει τίποτα γι’ αυτό, δεν κάνει κάποια κίνηση γι’ αυτό. Μιλάει για το δάσος ως «κρίμα που χάθηκε» αλλά δεν το αισθάνεται στα βάθη της ψυχής του. Αγγίζει τη συμφορά πολύ επιφανειακά, πολύ ψεύτικα.

Τέλος πρέπει να πούμε, πως ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, φυλής, δόγματος, πολιτικών πιστεύω, ή άλλων διαφόρων, πρέπει ο κάθε άνθρωπος να βλέπει τη φύση στον πλανήτη ως κάτι Ιερό. Δεν πρέπει να βεβηλώνουμε τη φύση ούτε να την καταστρέφουμε ή να αποσκοπούμε στο κάψιμό της για να φτιάξουμε τις εφήμερες πολυτέλειες μας. Η φύση δεν υπάρχει για να την βιάζουμε. Ζούμε από τη φύση και χωρίς αυτή η ζωή στο πλανήτη θα εξαφανισθεί. Είναι λοιπόν χρέος όλων μας να αντιδράμε σε κάθε προσπάθεια προσχεδιασμένης καταστροφής της και να μην αφήνουμε να την λεηλατήσουν βέβηλοι. Εκάς οι βέβηλοι!!!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου