ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ 2012

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ 2012

Με βάση κάποια αστρολογικά, θρυλικά και άλλα στοιχεία, η πλειοψηφία του κόσμου στον πλανήτη είναι πεπεισμένη ότι τον ερχόμενο Δεκέμβριο θα συμβεί η συντέλεια του κόσμου, η δευτέρα παρουσία, το τέλος της ανθρωπότητας ή μια δίχως προηγούμενο καταστροφή. Ο καθένας έχει υιοθετήσει το δικό του σενάριο και πολλοί μιλούν για ένα φαινόμενο καταστροφολογίας που είχε να ζήσει η ανθρωπότητα από το 1.000 μ.Χ. όταν πιστεύοντας όλοι πως θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία τα μεσάνυχτα του 999 μ. Χ. περίμεναν να εμφανιστεί ο Χριστός. Πιο πριν, για να φανούν καλοί και να κερδίσουν μια θέση στον παράδεισο, χάριζαν τις περιουσίες τους, έτρεχαν στις εκκλησίες για μετάνοια και εξομολόγηση ή άλλα συναφή.

Όμως τίποτα δε συνέβη και όλα με τον καιρό ξαναβρήκαν τον κανονικό τους ρυθμό.

Κατά καιρούς βέβαια ακούγονται διάφορες μικρο – θρησκείες(τα μμε τις αποκαλούν μειωτικά σέκτες ή αιρέσεις)που πιστεύουν πως κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία θα γίνει ένα μεγάλο γεγονός που θα έχει σημασία για όλο τον πλανήτη. Κάποιες από αυτές τις μικρό – θρησκείες δίνουν την παρανοϊκή εντολή να αυτοκτονήσουν οι πιστοί ενώ άλλες όταν αποτυγχάνουν οι υπολογισμοί τους κάνουν καινούριους, σα να ξαναβάζουν δηλαδή απ’ την αρχή το ψυχολογικό ρολόι στην αντίστροφη μέτρηση με σκοπό να κρατάνε τα πλήθη. Μια μέθοδος όμως που δείχνει το λάθος τους.

Όμως το Φ 2012(Φ, από τη λέξη Φαινόμενο)έχει κάτι το μοναδικό: ποτέ άλλοτε μια θεωρία συντέλειας δεν είχε τόσους πολλούς οπαδούς ανά τον κόσμο και ποτέ άλλοτε δεν είδαμε ακόμη και κράτη ολόκληρα να οργανώνονται για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Για του λόγου το αληθές, η Ρωσική κυβέρνηση δημιουργεί αυτό τον καιρό την μεγαλύτερη υπόγεια πόλη στον κόσμο κάπου στη Σιβηρία ενώ το Χόλιγουντ(όπως ήταν αναμενόμενο)είδε στο Φ 2012 την ευκαιρία για να κάνεις απίστευτες εισπράξεις δημιουργώντας έτσι το κινηματογραφικό έργο «2012» που δείχνει τιτάνιους σεισμούς και πλημμύρες.

Και τι λένε οι ένθερμοί υποστηρικτές του Φ 2012;;; Λένε πως σίγουρα κάτι θα γίνει αφού το ημερολόγιο των Μάγιας(αρχαίος λαός της Κεντρικής Αμερικής)τελειώνει την 21^η Δεκεμβρίου ενώ κάποιοι δηλώνουν πως υπάρχουν και αστρονομικά στοιχεία πως ενισχύουν αυτή την άποψη.

Όμως θα γίνει κάτι ή θα περιμένουμε άδικα;;;

Αυτό προς το παρόν δε το ξέρουμε με σιγουριά, να και ο γράφων είναι πεπεισμένος πως δεν θα περάσουμε κάποια καταστροφή αλλά μια πνευματική ανύψωση που θα δώσει νέα ώθηση στην ανθρωπότητα.

Ίσως τελικά το 2012 να μας βγει σε καλό και η όλη αναμονή να αξίζει τον κόπο.   

      

Η ΑΘΕ’Ι’Α ΚΑΙ Ο ΥΛΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ

Η ΑΘΕ’Ι’Α ΚΑΙ Ο ΥΛΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ

Σύμφωνα με επαναστατικές μελέτες, η ύλη δεν υπάρχει καθόλου στον κόσμο μας. Η ύλη αυτή καθ’ αυτή είναι ένα αντιληπτικό λάθος του ίδιου του εγκεφάλου, κάτι που μας κάνει να δούμε πως η αλληγορία του «πλατωνικού σπηλαίου» ήταν σωστή και πως πράγματι ζούμε μια ψευδαίσθηση κυριολεκτικά.

Η Αθε’ι’α και ο υλισμός, ως αποτέλεσμα της άρνησης οποιοδήποτε φαινομένου πέραν αυτών που συμβαίνουν στην ύλη, είναι πλέον λογικό πως αργά ή γρήγορα θα καταριόσουν αφού οι μελέτες είναι πλέον εναντίον τους.

Ο Κος Χόκινς, ο Κος Σαγκάν, ο Κος Ντόκινς και πολλοί άλλοι που υποστηρίζουν υλιστικές και αθε’ι’στικές απόψεις, θα δουν τους τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια τους. Ναι, τους χειροκρότησε πολύς κόσμος αλλά τώρα είναι η ώρα για τα δυσάρεστα(γι’ αυτούς )νέα.

Ύλη λοιπόν δεν υπάρχει. Η ύπαρξή της είναι φαινομενική, τόσο φαινομενική η στερεότητα της του νερού σε μια απολύτως γαλήνια λίμνη μέχρι να ρίξετε ένα βότσαλο και να διαπιστώσετε ότι το νερό δεν είναι στερεό αλλά υγρό.

Αυτές οι δυο απόψεις(αθε’ι’α και υλισμός)είναι λοιπόν λανθασμένες και όλοι θα το καταλάβουν. Θα μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας της φιλοσοφίας και δεν θα ξαναχρειαστούν σε κανένα τα ψευτο – επιχειρήματά τους, οι σοφιστείες και οι αδιέξοδες σκέψεις τους.

Στην ανατολή λοιπόν του 21^ου αιώνα θα δούμε το οριστικό γκρέμισμα τους. Επιστήμονες που δεν είναι στενοκέφαλοι γεννιούνται κάθε μέρα και παραμερίζουν τις βλακώδεις και περιοριστικές αντιλήψεις του παρελθόντος.

Η νομοτέλεια του σύμπαντος δεν μπορεί να μελετηθεί με παρωπίδες. Ο υλισμός και η αθε’ι’α μίλησαν στον πολύ κόσμο, είπαν αυτά που είπαν αλλά τώρα είναι καιρός να αποσυρθούν από τη σκηνή ως ταπεινωμένες ιδέες γιατί αυτά που λένε δεν λειτουργούν στο σύμπαν.

Οι άνθρωποι σύντομα θα μπούμε σε μια νέα εποχή που θα βλέπει τέτοια συστήματα όπως τα συμπαθή αλλά κατ’ αλλά νεκρά φύλλα του φθινοπώρου, δηλαδή, σαν ένα παρελθόν.

Το μέλλον της νέας αυτή εποχής ανήκει στον Άνθρωπο και θα το κατακτήσει όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή είναι γραμμένο στο πεπρωμένο του.     

     

Ομοιότητες Μεταξύ του Βούδα και του Χριστού

Ομοιότητες Μεταξύ του Βούδα και του Χριστού

Γεννήθηκαν από γυναίκες που το όνομά τους άρχιζε από "Μ"

Η Μητέρα του Χριστού λεγόταν «Μαρία», του Βούδα η μητέρα λεγόταν «Μάγια»

Η μητέρα του Χριστού ειδοποιήθηκε από άγγελο πως θα γεννήσει το Χριστό. Η μητέρα του Γκοτάμα ειδοποιήθηκε από όνειρο πως θα γεννήσει το Βούδδα.

Ένας προφήτης(Αγ. Σιμεών) είδε το Χριστό όταν ήταν μωρό και κατάλαβε πως ο Χριστός θα γίνει ο Μεσσίας. Ένας άγιος είδε τον Γκοτάμα όταν ήταν μωρό και κατάλαβε πως θα γίνει ο Βούδδας.

Ο Χριστός δίδαξε την Αγάπη. Ο Βούδδας δίδαξε το Φως.

Ο  Χριστός είπε τους Μακαρισμούς. Ο Βούδδας είπε την οκταπλή ατραπό.

Ο Χριστός έκανε περιοδείες στο Ισραήλ. Ο Βούδδας έκανε περιοδείες στην Ινδία

Ο Χριστός είχε μαθητές. Ο Βούδδας είχε μαθητές.

Ο Χριστός κυνηγήθηκε για τις διδασκαλίες του. Ο Βούδδας κυνηγήθηκε για τις διδασκαλίες του.

Ο Χριστός δεν έγραψε κανενός είδους κείμενο ο ίδιος. Ο Βούδδας δεν έγραψε κανενός είδους κείμενο ο ίδιος.

Ο Χριστός καταγόταν από τη βασιλική γενιά του Δαβίδ. Ο Βούδδας ήταν γιός ενός Βασιλιά.

Ο Χριστός δεν ενέδιδε σε σαρκικές απολαύσεις. Ο Βούδδας, δεν ενέδιδε σε σαρκικές απολαύσεις από την στιγμή που έφυγε από το παλάτι του.

Ο Χριστός μίλησε για την μετενσάρκωση. Ο Βούδδας μίλησε για την μετενσάρκωση.

Ο Χριστός μίλησε για την έννοια της ανιδιοτέλειας. Ο Βούδδας μίλησε για την έννοια της ανιδιοτέλειας.

Στην εικόνα, άγαλμα του Γκοτάμα

Βούδα

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ, Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΜΥΗΣΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ, Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΜΥΗΣΗ

ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

(εσωτερισμός)

Πρόλογος

Ο Γράφων δεν επιθυμεί να κλονίσει κατά κανένα τρόπο την πιστή οποιοδήποτε Χριστιανού ανεξαρτήτως δόγματος. Δεν επιθυμεί επίσης να προκαλέσει θυμούς ή δυσαρέσκειες ούτε να διαταράξει την εσωτερική γαλήνη οποιουδήποτε ανθρώπου. Οποιοσδήποτε είναι ελεύθερος να πιστέψει ή όχι τα παρακάτω «πιστεύω». Ο υποφαινόμενος θεωρεί γενικά πως αυτά που λέει πως ισχύουν. Το αν κάνει λάθος ή όχι ας το κρίνει ο αναγνώστης.

Η ανάσταση είναι μια αρχαία πεποίθηση όλων σχεδόν των λαών. Ο Διόνυσος, ο Ώρος,  ο Κρίσνα, ο Άδωνης, και πολλοί ακόμη Θεοί ήταν γνωστοί όχι μόνο για τις «Θεϊκές τους πράξεις»(‘θαύματα’, κατά τη χριστιανική ορολογία)αλλά και γιατί είχαν αναστηθεί. Πολλές τελετές, καλούμενες «Μυστήρια» είχαν φτιαχτεί προκειμένου να αποκαλύψουν στους λίγους τότε εκλεκτούς την αληθινή σημασία της Ανάστασης.

Όμως πίσω απ’ όλο αυτό το μυστήριο του Θανάτου και της Ανάστασης κρύβεται μια πανέμορφη και παμμέγιστη αλληγορία γεμάτη Αλήθειες για την Καρδιά και Πνεύμα μας.

Ο Θάνατος – τουλάχιστον στη δύση – είναι ένα τελειωτικό γεγονός. Θεωρείται το σταμάτημα της ύπαρξης του ανθρώπου, το οριστικό τέλος, η εξαφάνιση του προσώπου που έζησε. Όμως στην Ανατολή, η Αληθινή διδασκαλία της επιβίωσης της Ψυχής όχι μόνο είναι κυρίαρχη αλλά πάει ακόμη παραπέρα και λέει πως η Ψυχή περνά μετά τη ζωή σε άλλο σώμα, ένα πολύ αληθινό γεγονός που ονομάζεται «μετεμψύχωση»(αν και προσωπικά προτιμώ τον πιο σωστό όρο «επανενσάρκωση», αφού δηλώνει τη ‘βουτιά’ της Ψυχής μέσα στη «σάρκα»).

Όμως ο άνθρωπος θα ήταν αδύνατο να ζει τόσες ζωές χωρίς να προοδεύει. Ο Άνθρωπος βελτιώνεται σε κάθε ζωή και κάποια στιγμή φτάνει μπρος στο σκαλοπάτι της μύησης, μπρος στη θύρα απ’ όπου η συνείδησή του επεκτείνεται πιο πολύ από ποτέ και ουσιαστικά η μύηση είναι ο «Θάνατος του Παλιού».Συγκρατήστε αυτή τη φράση.

Όπως όμως ίσως φανταστήκατε υπάρχουν πολλές μυήσεις.

Να ποιες είναι αυτές που θα μας απασχολήσουν εδώ:

1.     Η τέταρτη μύηση – η σταύρωση.

2.     Η Πέμπτη μύηση – η ανάσταση

Ο σταυρός, ως σχήμα, είναι η αναδίπλωση του σχήματος του κύβου που ο κύβος συμβολίζει την ύλη. Αυτή η αναδίπλωση του κύβου – ύλης σημαίνει την απελευθέρωση από τον κόσμο της μορφής. Ο Θάνατος πάνω στο σταυρό είναι η οριστική απόρριψη κάθε είδους ύλης.

Ο Μύστης που σταυρώνεται δεν είναι ένα ασυνείδητο θύμα όπως μας το έχει περάσει η Θεολογική εικονογραφία αλλά μια συνειδητή επιλογή, μια αναγκαία Θυσία ώστε να προχωρήσει πνευματικά μπροστά, και έτσι να μας πει πως όλοι χρειάζεται να γίνουμε «Χριστοί»(κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά).Όλοι λοιπόν σε κάποια προχωρημένοι ενσάρκωση θα σταυρωθούμε. Ο Γκοτάμα Βούδδας έλεγε μάλιστα πως «Και το μαχαίρι του φονιά θα γίνει Φως».

Για να γίνουν όμως όλα αυτά πρέπει να κάνουμε πρώτ’ από μια ανάλυση σχετικά με το τσάκρα της Καρδιάς.

Το τσάκρα της Καρδιάς(ένα ενεργειακό κέντρο στην αύρα του ανθρώπου στο ύψος της καρδιάς)μοιάζει με άνθος λωτού αποτελείται από δώδεκα πέταλα. Τα πέταλα έχουν τρεις σειρές. Τα εξωτερικά καλούνται «πέταλα της γνώσης», τα αμέσως επόμενα «πέταλα της αγάπης» και τα εσωτερικά «πέταλα της θυσίας».

Τα πρώτα που ανοίγουν είναι τα «πέταλα της γνώσης» και μετά τα «πέταλα της αγάπης». Τελευταία ανοίγουν τα «πέταλα της θυσίας».

Καταλαβαίνει κανείς πως δεν μπορεί να βιώσει την σταύρωση ο ίδιος πνευματικά  αν πρώτα δεν ανοίξει τα «πέταλα της θυσίας».

Μια λεπτομέρεια επίσης που έχει παρανοηθεί σαν είδος μαρτυρίου είναι το ακάνθινο στεφάνι. Κανείς Μύστης δεν υπόκειται σε μαρτύρια – όχι τουλάχιστον αν δεν το θέλει. Το ακάνθινο στεφάνι είναι η εικόνα – σύμβολο των ακτίνων του ήλιου. Άλλωστε ο Χριστός ήταν μια Ηλιακή φυσιογνωμία και όχι σεληνιακή όπως η Παναγία η οποία απεικονίζεται συχνά στις καθολικές εικόνας πάνω σε μια ημισέληνο.

Έτσι όλη αυτή η συμβολική είναι η αναπαραγωγή της γνώσης πως όλοι είμαστε επίγειοι Θεοί με κοιμισμένα, προς το πάρων, το ανώτερα στοιχεία μας.

Η δε λέξη «Διψώ»(που αναφέρεται πως είπε ο Χριστός στο σταυρό) σχετίζεται με την έννοια «της Δίψας για ενσάρκωση»(τρίσνα) αλλά εδώ από την αντίστροφη πλευρά, δηλαδή της «Δίψας για την επιστροφή στον πνευματικό κόσμο». Είναι , κατά μια έννοια, ο τελευταίος πόθος του Χριστού.

Επίσης η λέξη «ΣΤΑΥΡΟΣ» αν αναλυθεί σημαίνει το έκτο πεδίο όπου λαμβάνει χώρα η μύηση. Η ανάλυση της λέξης είναι λοιπόν ως εξής:

ΣΤ – ΑΥΡΟΣ

Το δε  «στ’» σημαίνει τον αριθμό 6, το πεδίο που όπως είπαμε διαδραματίζεται το μεγάλο γεγονός.

Η λέξη «αύρα» φαντάζομαι την αναγνωρίζετε οι περισσότεροι.

Όμως η λέξη ΣΤΑΥΡΟΣ έχει και μια άλλη ερμηνεία.

Ίσως προέρχεται και από το (ΕΙ)Σ ΤΑΥΡΟΣ δηλαδή «ΕΝΑΣ ΤΑΥΡΟΣ», αφού το σύμβολο του πανίσχυρου αυτού ζώου συμβόλιζε την στους αρχαίους χρόνους την ιδιότητα της ενόρασης.

Έτσι ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ υποδηλώνει τον ΕΝΟΡΑΤΙΚΟ, αυτόν που έχει ανοίξει τον τρίτο οφθαλμό ή για να τον πούμε αλλιώς, αυτόν που έχει ενεργοποιήσει συνειδητά το τσάκρα μεταξύ των φρυδιών, το κέντρο ajna όπως λέγεται στην ινδική ορολογία.

Είναι η Χριστική Κοσμοθέαση του Ενορατικού που γίνεται «θάνατος» για κάθε είδος «πλάνης».      

Ο δε θάνατος στον σταυρό σηματοδοτεί όχι το τέλος του ανθρώπου που έχει σταυρωθεί(και εσείς και εγώ μπορεί να σταυρωθούμε στο μέλλον σε κάποια ενσάρκωση) αλλά την «Αποκάλυψη του Πραγματικού» που δεν μπορεί να γίνει εφικτή στον φυσικό κόσμο, μες στο σώμα. Είναι η μετάβαση σε ένα Πύρινο Κόσμο(ότι και αν σημαίνει αυτό για εσάς)και πολύ πιο ζωντανό πεδίο από τον πεδίο της μορφής στο οποίο είμαστε.

Έτσι, ουσιαστικά, η Σταύρωση πρέπει να είναι γιορτή χαράς και όχι κλαυθμών.

Η δε Ανάσταση γιορτάζεται με χαρά μόνο και μόνο γιατί νομίζεται από τα πλήθη πως επανήλθε στη ζωή ο Χριστός. Το λάθος είναι πως ο θάνατος θεωρείται αντίθετο της ζωής είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα. Και η ζωή και ο θάνατος είναι το ίδιο. Τίποτα δεν αλλάζει. Είναι ακριβώς όπως περνάμε από την πόρτα για να περάσουμε από το ένα δωμάτιο στο άλλο και φυσικά ένα Μύστης μπορεί να μπαινοβγαίνει από αυτή τη θύρα όποτε το θέλει, όχι όμως για έναν κοινό άνθρωπο που δεν έχει τα κλειδιά αυτής της γνώσης και που θα ήταν ούτως ή άλλως επικίνδυνα στα χέρια ενός αδαή.

Οι τελετουργικές λοιπόν αναπαραστάσεις αυτών των δυο μυήσεων ας γιορτάζονται όχι μέσα στο πόνο και την οδύνη αλλά μες στο γέλιο, την ευτυχία και την κατανόηση πως δεν υπάρχει καμία εξαφάνιση.

Αν ο θάνατος μπορούσε να «πεθάνει» απ’ τη ζωή δεν θα ήταν θάνατος ούτε και η ζωή θα ήταν ζωή αν μπορούσε να «πεθάνει» απ’ το θάνατο.

Μόνο η άγνοια και ο φόβος μας κάνουν να τρέμουμε την είσοδο στον πνευματικό κόσμο μέσω της θύρας του Θανάτου.

Μόνο η άγνοια καταστρέφει την όμορφη συμβολική διάσταση που έχει η μεγαλοπρεπής ιστορία της σταύρωσης – του γεγονότος αυτού που κάποτε όλοι θα βιώσουμε.

Τελικά όλοι θα δούμε «να σκίζεται το καταπέτασμα του Ναού» (το αιθερικό)για να απελευθερωθούμε ακόμη και από αυτό τον περιορισμό.

Η Θύρα της Απαλλαγής από τον Εγκλωβισμό είναι η μύηση, η δυνατότητα την ανύψωσής μας. Αν το καταλάβουμε πολύ καλά αυτό, αν δεν το νιώσουμε σα μια λογοτεχνική έκφραση ή σα μια έννοια της εξωτερικής ψυχολογίας ή σα μια ελπίδα, τότε και μόνο τότε θα προσπαθήσουμε εμείς οι ίδιοι να σταυρωθούμε. Όχι παίρνοντας ένα σταυρό να σταυρωθούμε όπως κάνουν οι Φιλλιπινέζοι αλλά σε μία σταύρωση πνευματική, ουσιαστική που θα μας απελευθερώσει από το βασίλειο της ύλης.

Η ορθή προετοιμασία, οι αγνές σκέψεις, η φωτεινή καρδιά και ο καθαρός νους είναι τα απαραίτητα εφόδια για να φτάσει κανείς στο σκοπό αυτό.

Κλείνω με μια φράση του Διδάσκαλου Μορύα:

“Nα είσαι έτοιμος να πολεμήσεις. Με τις αγνές σκέψεις θα νικήσεις”

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑΡΗ ΦΙΛΗ(Αφιερωμένο στην φίλη μου Πέπη)

Τζ. Κρισναμούρτι

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑΡΗ ΦΙΛΗ

(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)

Τι ομορφιά που υπάρχει σ’ ένα ποτάμι! Μια χώρα δίχως ένα ποτάμι που κυλάει πλούσιο και πλατύ δεν είναι χώρα. Να κάθεσαι στην όχθη του ποταμού αφήνοντας τα νερά να κυλούν μπροστά σου και να παρακολουθείς τους ελαφρούς κυματισμούς τους˙ ν’ ακούς τον παλφασμό τους στην όχθη˙ να βλέπεις τα σχέδια που τα φτιάχνει ο άνεμος πάνω στο νερό να παγιδεύει τα έντομα˙ και μακριά, απέναντι, στην άλλη όχθη, οι ανθρώπινες φωνές ή ο ήχος του φλάουτου που παίζει κάποιο το αγόρι στη σιγαλιά της νύχτας να ησυχάζουν κάθε θόρυβο γύρω σου. Για κάποιο λόγο το νερό μοιάζει να σε εξαγνίζει, να καθαρίζει τη σκόνη από τις χθεσινές αναμνήσεις και να δίνει στο νου την ποιότητα της δικής του καθαρότητας, καθώς το νερό είναι καθαρό το ίδιο. Το ποτάμι δέχεται τα πάντα – υπονόμους, ψοφίμια, τις βρωμιές των πόλεων απ’ όπου περνάει – και παρ’ όλα αυτά δέχεται τα πάντα παραμένοντας αυτό που είναι, χωρίς να νοιάζεται για το καθαρό ή το ακάθαρτο ή να τα ξεχωρίζει. Μόνο οι γούρνες και οι νερόλακοι μολύνονται αμέσως, γιατί τα νερά τους δεν είναι ζωντανά, δεν κυλάνε όπως τα πλατιά μυρωμένα ποτάμια. Ο νους μας είναι ένας νερόλακος που βρωμίζει γρήγορα. Αυτή η μικρή γούρνα που τη λέμε νου κρίνει, ζυγίζει, αναλύει, αλλά παρ’ όλα αυτά μένει πάντα μια μικρή λιμνούλα με υπευθυνότητες.

Η σκέψη έχει ρίζες, η ίδια η σκέψη είναι η ρίζα. Πρέπει ν’ αντιδρά κανείς, αλλιώς είναι νεκρός˙ το πρόβλημα είναι να φροντίζει ώστε οι αντιδράσεις να μην απλώνουν τις ρίζες τους στο παρόν ή το μέλλον. Η σκέψη  δεν γίνεται να μην παρουσιάζεται, αλλά είναι ουσιαστικό να έχεις επίγνωση και να τελειώσεις αμέσως μαζί της. Το να σκέφτεσαι τη σκέψη, να την εξετάζεις, να την στριφογυρίζεις, σημαίνει ότι την επεκτείνεις, της επιτρέπεις να ριζώνει. Είναι πολύ σημαντικό αυτό και πρέπει να το καταλάβεις.

Το να δεις πως σκέφτεται ο νους για τη σκέψη είναι ν’ αντιδράς στο γεγονός. Μπορεί να υπάρχει μια αντίδραση λύπης ή κάτι παρόμοιο. Αν αρχίσεις να νιώθεις λυπημένος, να σκέφτεσαι ότι το ίδιο μπορεί να σου ξανασυμβεί στο μέλλον, να μετράς τις μέρες κλπ, αφήνεις τη σκέψη από το γεγονός να ριζώσει. Έτσι ο νους βγάζει ρίζες κι’ ύστερα το ξερίζωμα του γίνεται άλλο ένα πρόβλημα, άλλη μια ιδέα. (η υπογράμμιση δική μου).

Το να σκέφτεσαι το μέλλον σημαίνει ότι έχεις ρίζες στο έδαφος της ανασφάλειας.

Για να είσαι πραγματικά μόνη, χωρίς χθεσινές αναμνήσεις και προβλήματα αλλά μόνη και ευτυχισμένη, για να είσαι μόνη χωρίς κανέναν εσωτερικό ή εξωτερικό εξαναγκασμό, πρέπει να μην αφήνεις το νου ν’ ανακατεύεται. Να είσαι μόνη. Χάνουμε τα αισθήματά μας για τα δέντρα όπως χάνουμε και την αγάπη για τον άνθρωπο. Αν δεν μπορούμε να αγαπάμε τη φύση, δεν μπορούμε να αγαπάμε τον άνθρωπο. Οι θεοί μας έχουν γίνει τόσο μικροί και ασήμαντοι, όπως η αγάπη μας. Ζούμε στη μετριότητα, αλλά υπάρχουν τα δέντρα, οι ανοιχτοί ουρανοί και τα ανεξάντλητα πλούτη της γης.

Πρέπει να έχεις έναν καθαρό νου, έναν ελεύθερο, αδέσμευτο νου. Αυτό είναι ουσιαστικό, γιατί δεν μπορείς να έχεις έναν καθαρό διεισδυτικό νου αν υπάρχει οποιοδήποτε είδος φόβου. Ο φόβος θολώνει το νου. (η υπογράμμιση δική μου).

Αν ο νους δεν αντιμετωπίσει μόνος του τα προβλήματα που έχει φτιάξει ο ίδιος, δεν είναι καθαρός και βαθύς νους. Το ν’ αντιμετωπίσει τις ιδιομορφίες του, να έχει επίγνωση τι τον παρακινεί βαθιά και εσωτερικά, ν’ αναγνωρίζει ολ’ αυτά χωρίς καμία αντίσταση, σημαίνει ότι είναι ένας βαθύς και καθαρός νους. Μόνο τότε κανείς έχει έναν ευαίσθητο νου κι’ όχι απλώς έναν κοφτερό νου. Ο ευαίσθητος νους είναι αργός, διστακτικός˙ δεν είναι νους που συμπεραίνει, κρίνει ή διατυπώνει θεωρίες. Η ευαισθησία αυτή είναι ουσιαστική. Ο νους πρέπει να ξέρει ν’ ακούει και να περιμένει. Να ψαρεύει στα βαθιά. Η ευαισθησία του νου είναι κάτι που θ’ αποκτηθεί στο τέλος, είναι μια ιδιότητα του νου που πρέπει να υπάρχει από την πρώτη στιγμή. Μπορείς να την έχεις, αρκεί να της δώσεις την πραγματική ευκαιρία ν’ ανθίσει. Μπορεί να πάει κανείς σε βάθος και να κατανοήσει μόνο όταν ερευνά το άγνωστο˙  δε δέχεται τίποτα σαν δεδομένο˙ δεν κάνει υποθέσεις για οτιδήποτε και είναι ελεύθερος να ανακαλύπτει. Αλλιώς μένει στην επιφάνεια. Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι ν’ αποδείξεις αν μια άποψη είναι σωστή ή λάθος αλλά ν’ ανακαλύψεις την αλήθεια.

Μπορεί να δει κανείς τη σημασία της αλλαγής ή την αλήθεια της αλλαγής μόνο όταν υπάρχει αυτό που είναι. Αυτό που είναι δεν είναι διαφορετικό από εκείνον που σκέφτεται. Εκείνος που σκέφτεται δεν είναι κάτι χωριστό από εκείνο που είναι.

Δεν είναι δυνατόν να έχει κανείς γαλήνη αν θέλει να ελπίζει οτιδήποτε στο μέλλον. Το παραμικρό να θελήσεις φέρνει πίσω του βάσανα και η  ζωή γενικά είναι γεμάτη από «θέλω»˙ ακόμα και μόνο ένα να θελήσεις σε οδηγεί σε ένα ατελείωτο μαρτύριο. Για να ελευθερώσει ο νους τον εαυτό του από τούτο το ένα που θέλει, ακόμα και για να δει ετούτη την επιθυμία, χρειάζεται πολύ σοβαρή δουλειά. Όταν την ανακαλύψεις, μην αφήσεις να σου γίνει πρόβλημα.  Όταν παρατείνεις ένα πρόβλημα το αφήνεις να ριζώσει. Μην τ’ αφήνεις να ριζώσει. Αυτό που επιθυμούμε είναι εκείνο – και μόνο εκείνο – που φέρνει πόνο. Αυτό σκοτεινιάζει τη ζωή, φέρνει απογοήτευση, πόνο. Να ‘χεις απλώς επίγνωση του πράγματος που επιθυμείς και να το αντιμετωπίζεις με απλότητα.

(Στην φωτογραφία, ο Τζίντου Κρισναμούρτι)

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

(ο πλούτος της Ελληνικής γλώσσης και η μεταλαμπάδευσή του στην Αγγλική)  

Academy

Aesthetic

Agoraphobia

Aither

Allegory

Anarchy

Anatomy

Anecdotes

Anesthesiology

Anthropology

Apocalypse

Apology

Archetypes

Architecture

Ascetic

Asteroid

Astral

Astrolabe

Astrology

Astronomy

Astrophotography

Astrophysical

Athletes

Atmosphere

Barbarian

Basic

Biochemistry

Biology

Biopsy

Biotechnology

Cardiology

Cemetery

Comet

Cosmogony

Cosmology

Cosmos

Criticism

Cyanosis

Cynical

Daemonic

Democracy

Demon

Dermatology

Diabetes

Diagnosis

Dialectic

Dialogue

Diarrhea

Dinosaur

Diplomacy

Dodecahedron

Drama

Dynasty

Ecology

Economy

Electromagnetic

Ellipse

Elliptical

Embryology

Empirical

Endocrinology

Endoscopy

Energy

Epidemiology

Epistemology

Esoteric

Ethic

Etymology

Fantasy

Galaxy

Gastroenterology

Genesis

Geography

Geology

Geometry

Gynecology

Harmony

Heliocentric

Heretic

Hero

Hexahedron

Hierophants

Histology

History

Hymns

Hyperbolic

Hypnos

Hypothesis

Icosahedron

Idea

Irony

Kinetic

Logic

Macroscopic

Mathematician

Mathematics

Mesopotamia

Meta – analysis

Metaphorical

Metaphysic

Metempsychosis

Microbiology

Microorganism

Microscopic

Mystery

Mystic

Myth

Mythology

Mythos

Neolithic

Nephrology

Neurological

Octahedron

Oligarchy

Ontology

Ophthalmology

Organ

Organic

Pantheon

Pathology

Pedagogy

Pediatric

Period

Pharmaceutical

Pharmacy

Phenomena

Phenomenon

Philosophy

Phobia

Photophobia

Photosynthesis

Physical

Planet

Platonic

Poet

Poetry

Politics

Polygon

Polyhedron

Prehistory

Program

Protozoa

Psyche

Psychiatric

Psychoanalysis

Psychotherapy

Pyramid

Skeletal

Sophia

Spheres

Spheroid

Stethoscope

Symbol

Symptom

System

Technology

Telepathy

Telephone

Teleport

Telescope

Television

Tetrahedron

Theater

Theology

Theorem

Theory

Theosophy

Therapeutic

Topology

Tragedy

Trauma

Trigonometry

Zodiac

   

ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΑΤΕΛΕΣ

ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΠΡΟΣΤΕΘΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Η ΔΙΠΛΗ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ(βίντεο)

Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΌΠΛΟ...

H Aγάπη δεν είναι όπλο, ούτε βία, ούτε χτύπημα, ούτε καταστροφέας.

Ότι καταστρέφει δε μπορεί να είναι Αγάπη

Η Αγάπη είναι το πέταγμα του Αετού προς το Φως, ότι και αν σημαίνει αυτό για εσάς.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η Προσευχή προς τον Κύριο Του Κόσμου.

Κύριε

Ανέτειλες και πάλι

και το Φως Σου πρόσφερες

ώσαν άρτο στις Καρδιές

αυτών που Σε ζητούν.

Κύριε

Κεφαλή συ της Πόλης Των Αγίων

καθοδήγησε εμάς τους μικρούς

δείξε μας τα μονοπάτια Σου

και κάνε μας να γεμίσουμε 

με κατανόηση

ορθό λόγο

και εγκαρδιότητα.

ΤΖΙΝΤΟΥ ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ - ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΛΛAΖΕΙΣ;;;

ΤΖ. ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ

                                          

«ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ;;;»

Έχετε ακούσει γι’ αυτό, εσείς ως ανθρώπινα όντα αλλά γιατί δεν αλλάζετε;;; Tί σας εμποδίζει;;; Εάν ο καθένας από εμάς ρωτούσε αυτή την ερώτηση όχι προφορικά ή διαλεκτικά σαν διασκέδαση αλλά να ρωτούσε σοβαρά και βαθειά, ποια θα ήταν η απάντησή σας;;; Ποια θα ήταν η απάντησή σας σε αυτό το πρόβλημα στο ότι οι άνθρωποι ζουν με αυτόν τον τρόπο εδώ και χιλιετίες και χιλιετίες. Γιατί δεν έχουν αλλάξει;;; Γιατί ακόμα και εσείς που ακούτε τώρα, γιατί δεν έχετε αλλάξει;;; Γιατί αν δεν αλλάζετε ποιες θα είναι οι συνέπειες;;;

Θα είστε εθνικιστές, θα είστε φυλετικοί, αποσυνδεμένοι, απομονωμένοι, με αποτέλεσμα να χάνονται οι καλές σχέσεις παγκόσμια με κατάληξη την διαμάχη συσσωρεύοντας όλο και περισσότερα όπλα για να καταστρέψουμε ο ένας τον άλλο.

Τώρα, γιατί εσύ που θες να δεις σοβαρά αυτό το θέμα, γιατί δεν ρωτάς τον εαυτό σου  “γιατί εγώ ως ανθρώπινο ον που έχει περάσει ολ’ αυτά γιατί δεν έχω αλλάξει;;;”. Ποια θα ήταν η απάντησή σας;;;

Είτε δεν είστε σοβαροί και θέλετε να ζήσετε μια πολύ επιφανειακή ζωή και αυτή η επιφανειακότητα προσωρινά σας ικανοποιεί είτε πραγματικά δεν σας νοιάζει! Αρκεί οι άμεσες απολαύσεις σας να ικανοποιούνται – πραγματικά δεν σας νοιάζει! Δεν σας νοιάζει αν τα παιδιά σας δολοφονούνται, πραγματικά δεν έχετε βαθειά αγάπη και στοργή γι’ αυτά εάν είχατε θα αποτρέπατε όλους αυτούς τους πολέμους. Οπότε προφανώς τίποτα απ’ όλα αυτά δεν σημαίνουν κάτι για εσάς. Ή είστε τόσο βαθειά εξαρτημένοι ψυχολογικά(φυσικά είμαστε βιολογικά εξαρτημένοι και όλ’ αυτά είναι αλληλοεξαρτωμένα)αλλά ψυχολογικά εξαρτημένοι και χωρίς να το κατανοούμε και αν δεν υπάρξει ελευθερία από αυτήν την εξάρτηση δεν θα σταματήσει ποτέ.

Τελικά τι είναι η ζωή;;; Μια παγκόσμια ενωτική κίνηση. Όποτε, με τον ίδιο τρόπο η συνείδησή μας είναι κοινή για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Τώρα, αν αλλάξω εγώ ριζικά τότε σίγουρα αυτό επηρεάζει ολόκληρη την συνείδηση της ανθρωπότητας.

Γιατί λοιπόν ΕΣΥ δεν αλλάζεις;;; 

Ο ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΡΗ

Τι συμβόλιζε ο Θεός Άρης;;;

Γίνεται οι Αρχαίοι Έλληνες να είχαν Θεοποιήσει τον ίδιο τον πόλεμο;;; Γίνεται ήταν τόσο αδαείς σχετικά με τις βλαβερές συνέπειες του πολέμου σε σημείο που να τον προσωποποιούσαν σε ένα Θεό;;;

Αυτό είναι αδύνατο!!!

Οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν μεγάλος και πολύ ανεπτυγμένος λαός που πολλές φορές συμβόλιζε βαθιά νοήματα μέσα σε εικόνες που μόλις τώρα καταλαβαίνουμε.

Τι είναι λοιπόν ο Θεός του Πολέμου Άρης;;; Πως μπορούμε να τον ερμηνεύσουμε;;;

Ίσως φανεί δύσκολο, αλλά πάντα υπάρχει τρόπος.

Nα λοιπόν μια ερμηνεία:   

O Πόλεμος συμβολίζει την σύγκρουση, δηλαδή την αιτία του Πόνου. Έτσι ο Θεός Άρης είναι κατά μια φιλοσοφική-συμβολική άποψη ο Θεός του Πόνου.

Ο Άρης είναι γιός του Δία και της Ήρας γιατί στον Δία-Διάστημα υπάρχει Πόνος(αν και άλλη μορφής απ’ ότι στους ανθρώπους). Επίσης έχει αδελφή την Έριδα(ένα είδος σύγκρουσης όπως ο ίδιος)και γιούς το Δείμο(δηλ. τον Τρόμο) και το Φόβο δηλώνοντας έτσι πως η «Σύγκρουση» είναι και αιτία των όλων  Φόβων και των Τρόμων που έχουμε.