Πες μου ω μακρινή και αιθέρια ουσία...

Πες μου ω μακρινή και αιθέρια ουσία της ύπαρξής μου πως να σπάσω τα δεσμά μου, πως να νιώσω άνθρωπος σε όλο μου το είναι!Πες μου για τα σύμπαντα που υπάρχουν πέρα απ’ τον κόσμο των φαινομένων……Ψύχη γίνε όδηγος μου, γίνε η φλόγα στη δάδα μου, γίνε ο σπινθήρ της καρδιάς μου!!!!Τα γράφω ολ’αυτα με την ελπιδα να με κατλάβει κάποιος, να νιώσει έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ότι νιώθω, ότι αναζητώ…..Κάθε μέρα ο κόσμος μας αλλάζει και το ξέρω, το ξέρω όχι γιατί το βλέπω αλλά ακριβώς επειδή "δε το βλέπω".Κάθε μέρα για παράδειγμα εκατομμύρια κύταρα σου γενιουνται και πεθαινουν και όμως δεν το βλέπεις.Κάθε μέρα εκατομμύρια άνθρωποι γεννιούνται και πεθαίνουν και όμως δεν το βλέπεις.Κάθε μέρα εκατομμύρια ήλιοι σε όλο το σύμπαν γεννιούνται και πεθαίνουν και όμως δεν τους βλέπεις!!!Τελικά αυτά που βλέπουμε είναι μόνο ότι θέλουμε να δουμε και πολλές φορές απομακρύνουμε το βλέμμα μας ακόμη και απ’ αυτα……