Τι συμβαίνει μετά το Θάνατο; Διάστημα μεταξύ δύο διαδοχικών ενσαρκώσεων.

Τι συμβαίνει μετά το Θάνατο; Διάστημα μεταξύ δύο διαδοχικών ενσαρκώσεων. 

Αυτό το θέμα σχετικά με το «τι συμβαίνει μετά το θάνατο», έχει απασχολήσει χιλιάδες στοχαστές στην μακρά ιστορία της ανθρωπότητας. Στην πραγματικότητα για τον σκεπτόμενο σπουδαστή της εσωτερικής φιλοσοφίας, θάνατος δεν υπάρχει, αλλά απλά μία μετάβαση της συνείδησης – ψυχής, από μία κατάσταση αντίληψης σε μία άλλη. 

Η προσωπικότητα σύμφωνα με την εσωτερική επιστήμη αποτελείται από ένα φυσικό – αιθερικό φορέα (σώμα), από ένα αστρικό φορέα (σώμα) και από ένα νοητικό (κοινός νους) φορέα (σώμα). Φυσικά κάθε άνθρωπος έχει Ψυχή και πνεύμα (Μονάδα). 

Κάθε άνθρωπος έχει δύο ενεργειακά νήματα, αγκυροβολημένα στο αιθερικό κέντρο της κεφαλής το ένα και το αιθερικό κέντρο της καρδιάς το άλλο, που είναι υπεύθυνα για την συνείδηση και την ζωή του. Το ένα, το νήμα της συνείδησης που είναι αγκυροβολημένο στο αιθερικό κέντρο της κεφαλής και πιο συγκεκριμένα στην αιθερική αντιστοιχία του κωνοειδή αδένα, είναι σχετικό με την συνείδησή μας και την αντιληπτική ικανότητα. Το άλλο που είναι αγκυροβολημένο στο αιθερικό κέντρο της καρδιάς και πιο συγκεκριμένα στην αιθερική αντιστοιχία του θύμου αδένα, είναι υπεύθυνο για την ζωή μας στο φυσικό πεδίο σε όλη την διάρκεια την ενσάρκωσής μας. Είναι γνωστό, ότι οι γιατροί, για να διαπιστώσουν τον θάνατο κάποιου, εξετάζουν πρωταρχικά αν σταμάτησε η καρδιά του. Δεν ενδιαφέρονται τόσο για το αν κάποιος επικοινωνεί με το περιβάλλον του, για την συνείδησή του, όσο για το αν η ζωτική ενέργεια παρέχει «ρυθμική κίνηση», στο σώμα. (Ο ρυθμός συμβολικά αντιστοιχεί με την όψη Ζωή). Οι κλινικά νεκροί, στις εντατικές μονάδες νοσηλείας των νοσοκομείων, είναι άτομα που το νήμα της ζωής τους εξακολουθεί να είναι αγκυροβολημένο στην καρδιά, ενώ το νήμα της συνείδησης συνήθως βρίσκεται στο αστρικό πεδίο και παίρνει πληροφορίες του αστρικού κόσμου. 

Κατά την διάρκεια της φυσικής μας ζωής το νήμα της συνείδησης μπαινοβγαίνει στο αστρικό πεδίο κατά την διάρκεια του φυσικού μας ύπνου, κάθε μέρα. Το νήμα της ζωής παραμένει σταθερά αγκυροβολημένο στην καρδιά κατά την διάρκεια το ύπνου μας, ενώ το νήμα της συνείδησης αποσύρεται στο αστρικό πεδίο συλλαμβάνοντας εντυπώσεις του αστρικού κόσμου. Γι’ αυτό δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει στο φυσικό περιβάλλον κατά την διάρκεια του φυσικού ύπνου, αφού το νήμα της συνείδησής μας φεύγει και πηγαίνει στον αστρικό κόσμο. Οι πέντε φυσικές μας αισθήσεις σταματούν να λειτουργούν, αφού η καταγραφή των εντυπώσεων δεν επεξεργάζονται από την συνείδηση, που βρίσκεται αλλού. Έχει σταματήσει να λειτουργεί η φυσικό - εγκεφαλική συνείδηση, την οποία ονομάζουμε έτσι από τη καταγραφή των εντυπώσεων του φυσικού κόσμου, μέσο των πέντε φυσικών αισθήσεων. 

Θα καταλαβαίνει κάποιος τώρα αρκετά, εφόσον κατανοεί τα παραπάνω, την δυσκολία των αστρικών ταξιδιών, γιατί για να υφίσταται αστρικό ταξίδι (κατά κάποιο τρόπο), θα πρέπει να υπάρχει συνέχεια της συνείδησης, ώστε να θυμόμαστε πλήρως (ή έστω μερικά), αυτά που καταγράφουμε από το αστρικό πεδίο (τον αστρικό - συναισθηματικό κόσμο), κατά την διάρκεια του ύπνου μας. 

Τι συμβαίνει τώρα κατά την διάρκεια του φυσικού Θανάτου. 

Όπως είπαμε μέχρι τώρα, κατά την διάρκεια της φυσικής μας ζωής, το νήμα της συνείδησής μας μπαινοβγαίνει στο αστρικό σώμα, ενώ το νήμα της ζωής παραμένει ανέπαφο. Κατά την διάρκεια του θανάτου αυτό το νήμα της ζωής θραύεται, ή αποκόπτεται. 

Ο άνθρωπος τώρα παραμένει με το αιθερικό του σώμα και φυσικά με τα υπόλοιπα σώματά του. 

Στο Αιθερικό πεδίο ο άνθρωπος, μετά τον φυσικό θάνατο, με το αιθερικό του σώμα παραμένει για λίγες ώρες, μέρες, ή εβδομάδες ανάλογα με την κατάσταση εξέλιξης της συνείδησής του και τις κλήσεις που έχει αυτή. Συνήθως παραμένει τρεις, έως τέσσερις μέρες, από ό,τι λέγεται. Το αιθερικό σώμα είναι το λεγόμενο φάντασμα που εμφανίζεται στα νεκροταφεία, άλλοτε με την μορφή σύννεφου και άλλοτε σαν φως χρώματος μοβ, ή λευκογάλανο. (Γι’ αυτό το θέμα υπάρχει μεγάλη βιβλιογραφία). Το αιθερικό σώμα μετά από αυτές τις λίγες ώρες, ή μέρες διαλύεται και διασκορπίζεται στα επί μέρους στοιχεία του στην δεξαμενή ενέργειας του αιθερικού κόσμου, όπως το φυσικό σώμα θάβεται και επιστρέφει στην Γη, από την οποία προέρχεται. 

Ο άνθρωπος τώρα βρίσκεται στον Αστρικό κόσμο, με το αστρικό του σώμα, εξακολουθώντας φυσικά να διαθέτει τους υπόλοιπους φορείς του (νοητικό και αιτιατό σώμα). 

Ο αστρικός κόσμος είναι ο κόσμος των νεκρών, που πηγαίνουμε όλοι οι άνθρωποι όταν εγκαταλείπουμε τον φυσικό και αιθερικό μας φορέα. Τα κατώτερα υποπεδία αυτού του κόσμου, τα πιο πυκνά, είναι οι γνωστές κολάσεις, ενώ στα ανώτερα υποπεδία ζει πολύ καλύτερα. Στον αστρικό κόσμο ζουν δισεκατομμύρια άλλες οντότητες. Δεν θα επεκταθούμε πάνω σ’ αυτό το θέμα, αφού ο πνευματικός αναζητητής μπορεί να βρει εύκολα εκατοντάδες πληροφορίες σε βιβλία σχετικές με τους κατοίκους του αστρικού κόσμου και το τι κάνει ο άνθρωπος κατά την διάρκεια που παραμένει στο αστρικό πεδίο. Εξαρτάται από τον τύπο της συνείδησης του καθενός, πόσο χρονικό διάστημα θα παραμείνει στον αστρικό κόσμο και από ό,τι λέγεται μπορεί να είναι μερικές δεκαετίες έως εκατοντάδες χρόνια. 

Ό,τι συνέβη με το φυσικό και αιθερικό σώμα συμβαίνει και με το αστρικό σώμα κάποια στιγμή. Το αστρικό σώμα εγκαταλείπεται και ο άνθρωπος παραμένει με τον κοινό κατώτερο (συμπερασματικό) νου του και το αθάνατο Εγώ του, την Ψυχή του. 

Ο άνθρωπος που έχει την τύχη, λόγω πνευματικής προόδου, να παραμείνει για αρκετό καιρό στον νοητικό κόσμο (γιατί οι περισσότεροι παραμένουν ελάχιστα), λέγεται ότι κυριολεκτικά βρίσκεται στον παράδεισο, σχετικά με την κατάσταση συνθηκών ζωής στον φυσικό μας κόσμο. 

Κάποτε όμως και αυτού του ανθρώπου έρχεται η στιγμή που η ψυχή του εγκαταλείπει το νοητικό σώμα στα κατώτερα επίπεδα του νοητικού κόσμου και η ψυχή παραμένει ελεύθερη από τους τρεις φορείς της προσωπικότητας. 

Το φυσικό – αιθερικό σώμα έχει εγκαταλειφθεί. 

Το αστρικό σώμα εγκαταλείφθηκε στον αστρικό κόσμο και παραμένει για αρκετό χρονικό διάστημα ως άδειο κέλυφος, έως ότου διαλυθεί στα επί μέρους στοιχεία του αστρικού κόσμου και αυτό. 

Το νοητικό (κατώτερο) σώμα με την σειρά του αφού έχει εγκαταλειφθεί και αυτό διαλύεται στα επί μέρους στοιχεία του νοητικού κόσμου. 

Η ψυχή του ανθρώπου ετοιμάζεται στην συνέχεια για μία νέα ενσάρκωση. 

Έχοντας υπόψη της τις υποχρεώσεις της στην Γη, σύμφωνα με τον νόμο της Αιτίας και του Αποτελέσματος (νόμος του κάρμα), αποφασίζει (εξαναγκάζεται;...), να επανενσαρκωθεί. 

Σ’ αυτή την εισήγηση χρησιμοποιούνται όσο το δυνατόν απλές φράσεις, για να γίνει κατανοητό το θέμα σε γενικές γραμμές, όσο το δυνατόν από περισσότερους. 

Ένα τμήμα της Ψυχής προβάλλεται στα κατώτερα υποπεδία του νοητικού κόσμου και ντύνεται εκεί με νοητική ύλη αυτού του κόσμου. Η νοητική ύλη σχηματίζει ένα άμορφο σύννεφο γύρω από την νοητική μονάδα. Δεν είναι ακόμη ένα νοητικό σώμα, αλλά απλώς το υλικό από το οποίο θα σχηματισθεί το νέο σώμα. Ο ύτε οι ιδιότητες είναι ενεργείς είναι απλώς οι σπόροι των ιδιοτήτων που θα αναπτυχθούν στη νέα ενσάρκωση. 

Συνεχίζεται αυτή η προβολή μέσα στο αστρικό πεδίο και το ντύσιμο με συναισθηματική ύλη από τον αστρικό κόσμο. 

Αυτή η ποιοτική συγκέντρωση της νοητικής και αστρικής ύλης εξαρτάται από το εξελικτικό σημείο της Ψυχής που κέρδισε δικαιωματικά μέσω του συνόλου των προηγουμένων ενσαρκώσεών της. Ακόμη το νοητικό και αστρικό υλικό είναι ικανά να παράγουν ένα αστρικό και νοητικό σώμα του ιδίου τύπου που ο άνθρωπος είχε στο τέλος της τελευταίας του αστρικής και νοητικής ζωής. 

Ακολουθεί η οργάνωση των επτά κέντρων στον αιθερικό κόσμο … 

Στην συνέχεια ψάχνει να ανακαλύψει το έμβρυο με το οποίο θα συνδεθεί. Μέσα στο οποίο θα κατοικήσει. Λέγεται ότι αυτή η σύνδεση γίνεται στο χρονικό διάστημα μεταξύ του τρίτου και τέταρτου μήνα της κυοφορίας της μητέρας. 

Συμπέρασμα: 

Όταν γεννιέται ένα νέο παιδί διαθέτει επομένως ένα καινούργιο αιθερικό, αστρικό και κατώτερο νοητικό σώμα, που αυτά αναπτύσσονται ανά επτά έτη έως την ηλικία των 21 ετών. Αυτά αποτελούν την σύσταση της προσωπικότητας που είχε εξελικτικά στην προηγούμενη ενσάρκωση. Επομένως από αυτή την ηλικία και μετά θα προσθέσει πληροφορίες χρήσιμες για το Εγώ (Ψυχή), έως το πέρας της ενσάρκωσης … Η ποιότητα της τωρινής μας ενσάρκωσης εξαρτάται από το τι κάναμε στο μακρύ παρελθόν μας (τις διάφορες ενσαρκώσεις μας), γι’ αυτό κληρονομούνται οι διάφορες κλήσεις και τάσεις μας, από τις προηγούμενες ζωές μας. 

Λέγεται ότι οι σημερινοί πολιτικοί είχαν ασχοληθεί με την πολιτική για πολλές ενσαρκώσεις στο μακρύ παρελθόν. Τα παιδιά θαύματα φέρνουν τις αναπτυγμένες και αξιοθαύμαστες ιδιότητές τους επειδή είχαν εργαστεί στους αντίστοιχους τομείς, σε προηγούμενες ενσαρκώσεις. 

Η ψυχή δομεί την προσωπικότητά μας με (τεχνικές) προδιαγραφές που εξαρτώνται από τις πληροφορίες που έχει από όλες τις προηγούμενες ενσαρκώσεις. Τίποτε δεν χαρίζεται και όλα εξαρτώνται από όσο έχουμε εργαστεί και από ό,τι μας ανήκει δικαιωματικά. Γι’ αυτό γίνεται λόγος για παλιές και νέες ψυχές, γιατί οι παλαιότερες έχοντας περισσότερες εμπειρίες εμφανίζονται στις διάφορες ενσαρκώσεις περισσότερο ολοκληρωμένες προσωπικά, περισσότερο αναπτυγμένες και ορισμένες φορές περισσότερο Φωτισμένες. … 

Αυτός είναι ο κύκλος ζωής των προσωπικοτήτων μας περιεκτικά, σε γενικές γραμμές, έως ότου στην τρίτη μύηση ο άνθρωπος απελευθερώνεται από τον ζυγό των ενσαρκώσεων … Στο βιβλίο «Θάνατος η Μεγάλη περιπέτεια» (με παραπομπές από όλα τα βιβλία της Alice A. Bailey), δίδονται πάρα πολλά στοιχεία για το σπουδαίο αυτό θέμα, καθώς επίσης στα βιβλία του Αρθουρ Πάουελ (Το Αιθερικό Σώμα, Το Αστρικό Σώμα, Το Νοητικό Σώμα και Το Αιτιατό Σώμα).