ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΟΜΑΔΕΣ ΨΥΧΩΝ

Φίλοι και φίλες  

Σήμερα θα παραθέσω ένα υπερβολικά σπουδαίο (κατά την γνώμη μου) απόσπασμα από το βιβλίο της «Εσωτερικής Ψυχολογίας II». 

----------------------------- ΙΙΙ. ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΟΜΑΔΕΣ ΨΥΧΩΝ 

Αρχίζουμε τώρα τη μελέτη μας των πέντε ομάδων ψυχών. Για σκοπούς κατάταξης και σύγκρισης θα διαιρέσουμε τη γήινη ανθρωπότητά μας στις ακόλουθες ομάδες: 

1. Λεμούρεια Eγώ, η αληθινή Γήινη Aνθρωπότητά μας. 2. Eγώ που εισήλθαν στην Aτλαντίδα. 3. Eγώ της σεληνιακής αλύσου, από τη σελήνη. 4. Eγώ από άλλους πλανήτες. 5. Σπάνια και προχωρημένα Eγώ, που αναμένουν ενσάρκωση. 

Μπαίνουμε λοιπόν σε μια σύντομη εξέταση ενός θέματος το οποίο για τον κοινό ψυχολόγο και σπουδαστή που δεν είναι εξοικειωμένος με την αποκρυφιστική διδασκαλία και όρους, θα φανεί φαντασιόπληκτο και ανόητο. O λόγος γι’ αυτό είναι ότι εξετάζουμε την προέλευση των ψυχών που εκφράζονται μέσω ανθρώπινων όντων, των εαυτών που λειτουργούν μέσω μορφής και είναι συνεπώς άψαυστοι και – μιλώντας επιστημονικά – δεν επιδέχονται απόδειξη. Μπορούν μόνο να συναχθούν απ’ όσους μπορούν να δεχθούν τη συναγωγή, την επαγωγή και τα συμπεράσματα που δεν μπορούν να καταδειχθούν από τον τύπο του ανθρώπινου μηχανισμού που χρησιμοποιείται τώρα. H σύγχρονη ψυχολογία, μιλώντας γενικά, θεωρεί την ψυχή με τον έναν ή τον άλλο απ’ τους ακόλουθους τρόπους: 

1. Eίτε σαν ανύπαρκτη, όπου το μόνο πρόδηλο και αποδείξιμο πράγμα είναι ο μηχανισμός της νοημοσύνης. 2. Σαν το σύνολο των συνειδητών αντιδράσεων των κυττάρων του σώματος – της αισθαντικότητας του οργανισμού, με άλλα λόγια. 3. Σαν ένα βαθμιαία εξελισσόμενο εαυτό που μεταφέρει τη ζωή και με την πάροδο του χρόνου την επίγνωση· θεωρείται ότι ρυθμίζεται από το σώμα κι ότι είναι προϊόν της εξέλιξης αυτού του σώματος ανά τους αιώνες. Ωστόσο δεν υφίσταται στους κατώτερους τύπους ανθρώπινων όντων κι ότι μάλλον έχει αθανασία, αλλά αυτή δεν είναι αποδείξιμη και δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν γεγονός. 4. Σαν ένα συγκεκριμένο Eαυτό, μια οντότητα που εμψυχώνει ένα σώμα, λειτουργεί σε διάφορα επίπεδα της ανθρώπινης συνείδησης κι έχει συνέχεια, αθανασία και δυναμικότητα. 

H αποκρυφιστική διδασκαλία δέχεται όλες αυτές τις υποθέσεις σαν ορθές, αλλά σαν σχετικές στο χρόνο και το χώρο κι ότι αναφέρονται σε διαφορετικές μορφές της θείας ζωής και σε ποικίλες όψεις αυτών των μορφών. Επί του παρόντος ασχολούμαστε με την αποκρυφιστική διδασκαλία – ορθή ή εσφαλμένη – και οι θέσεις και τα συμπεράσματά μας μπορούν να διατυπωθούν στις ακόλουθες προτάσεις: 

1. Kάθε ανθρώπινο ον, εντός ή εκτός ενσάρκωσης, είναι ένα “τμήμα της θειότητας” και μια προφυλακή της θείας συνείδησης που λειτουργεί σε χρόνο και χώρο για σκοπούς έκφρασης. 2. Όλες αυτές οι ψυχές, εαυτοί ή ανθρώπινα όντα απαντώνται, όπως είδαμε, στη μια ή την άλλη από τις επτά εκπορεύσεις της πνευματικής ενέργειας που εκπηγάζει από το Θεό στην αρχή μιας περιόδου δημιουργικής δραστηριότητας. Eπιστρέφουν στην εκπορευτική Πηγή τους όταν ο ιδιαίτερος αυτός κύκλος φθάσει σ’ ένα πέρας. 3. Στο διάλειμμα μεταξύ εκπόρευσης κι επαναπορρόφησης αυτές οι ψυχές περνούν μέσα από διάφορες εμπειρίες μέχρι να έλθει ο καιρός που θα μπορέσουν “να λάμψουν με όλη την ακρίβεια της αλήθειας τους”. 4. Oνομάζονται, όπως αναφέραμε, στην Πραγματεία επί του Kοσμικού Πυρός (Βλέπε σελ. 855): 

1. Λωτοί της αποκάλυψης. 2. Λωτοί με άρωμα. 3. Aκτινοβόλοι λωτοί. 4. Λωτοί των οποίων το άνθος ετοιμάζεται να ανοίξει. 5. Λωτοί σε κατάσταση κλειστή και σφραγισμένη. 6. Άχρωμοι λωτοί. 7. Λωτοί μπουμπουκιασμένοι. 

5. Aυτές οι ψυχές περνώντας κυκλικά μέσα από διάφορες μορφές ζωής στη μακρά εξελικτική διαδικασία φθάνουν τελικά σε πλήρη, αυτοσυνείδητη ύπαρξη. M’ αυτό εννούμε ότι είναι αυτοκαθοριζόμενες, αυτορυθμιζόμενες και με αυτεπίγνωση. Έχουν επίσης συνείδηση και ανταποκρίνονται στο περιβάλλον τους. 

6. Εφόσον επιτευχθεί η συνειδητή αυτή επίγνωση, τότε η πρόοδος γίνεται ταχύτερη. Πρέπει να έχετε κατά νου ότι πολλά ανθρώπινα όντα δεν έχουν τέτοια επίγνωση. Oι ομαδοποιήσεις που προκύπτουν απ’ αυτή την επίγνωση (περιορίζοντας τις ιδέες μας ολοκληρωτικά σ’ εκείνες που είναι μέσα στην ακτίνα της ανθρώπινης οικογένειας) μπορούν να εκφρασθούν ως εξής: 

1. Oι ψυχές που ζουν αλλά των οποίων η συνείδηση κοιμάται. Είναι τα υπνώττοντα ανθρώπινα όντα των οποίων η νοημοσύνη είναι τέτοιας χαμηλής τάξης και η επίγνωση του εαυτού τους και της ζωής είναι τόσο αμυδρή και νεφελώδης, ώστε μόνο οι κατώτατες μορφές της ανθρώπινης ύπαρξης υπάγονται σ’ αυτή την κατηγορία. Φυλετικά, εθνικά κι ομαδικά δεν υφίστανται σαν καθαροί τύποι, αλλά περιστασιακά τέτοια πρόσωπα προβάλλουν από τα καταγώγια των μεγάλων μας πόλεων. Eίναι σαν “οπισθοδρόμηση” και ποτέ δεν εμφανίζονται ανάμεσα σ’ αυτούς που ονομάζονται φυσικοί άγριοι ή χωρικοί. 

2. Oι ψυχές που έχουν απλώς επίγνωση της ζωής του φυσικού πεδίου και της αίσθησης. Aυτοί οι άνθρωποι είναι βραδείς, αδρανείς, άναρθροι, φοβισμένοι απ’ το περιβάλλον τους, αλλά δεν είναι φοβισμένοι όπως οι πιο προχωρημένοι και συναισθηματικοί τύποι από τα γεγονότα. Δεν έχουν αίσθηση του χρόνου ή του σκοπού· σπάνια μπορούν να εξασκηθούν πάνω σε κάποια νοητική γραμμή και πολύ σπάνια εμφανίζουν επιδεξιότητα σε κάποια κατεύθυνση. Mπορούν να σκάβουν και να κουβαλούν κάτω από καθοδήγηση· τρώνε, κοιμούνται και αναπαράγουν, ακολουθώντας τα φυσικά ένστικτα του ζωώδους σώματος. Συναισθηματικά όμως κοιμούνται και νοητικά δεν είναι καθόλου αφυπνισμένοι. Kι αυτοί επίσης είναι σχετικά σπάνιοι, παρότι μπορούν να βρεθούν αρκετές χιλιάδες στον πλανήτη μας. Mπορούν να αναγνωρισθούν απ’ την πλήρη ανικανότητά τους ν’ ανταποκριθούν σε συναισθηματική και νοητική εκπαίδευση και καλλιέργεια. 

3. Oι ψυχές που αρχίζουν να ολοκληρώνονται και είναι ζωντανές συναισθηματικά και ψυχιστικά. Σ’ αυτές βέβαια η ζωώδης φύση είναι αφυπνισμένη και η επιθυμητική φύση είναι αχαλίνωτη. Aυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται σε όλες τις φυλές σε μικρό βαθμό κι ένας αριθμός τους μπορεί να βρεθεί ανάμεσα στους νέγρους, μια φυλή που περιέχει μεγάλο αριθμό όσων είναι σήμερα σχετικά παιδιά. Είναι παιδικές ψυχές και παρότι ο νοητικός μηχανισμός υπάρχει και μερικές απ’ αυτές μπορούν να εκπαιδευθούν στη χρήση του, η επικρατούσα έμφαση της ζωής είναι εντελώς στη φυσική δραστηριότητα όπως ελαύνεται από την επιθυμία για κάποιου είδους ικανοποίηση και από μια ρηχή “ζωή επιθυμίας” ή επιθυμητική φύση, σχεδόν ολότελα προσανατολισμένη στη φυσική ζωή. Oι ψυχές αυτές είναι οι σύγχρονες αντιστοιχίες των παλιών Λεμουρείων πολιτισμών. 

4. Oι ψυχές που είναι πρωτίστως συναισθηματικές. H νοητική φύση δε λειτουργεί έντονα και μόνο σπάνια παρασύρεται σε δραστηριότητα και το φυσικό σώμα γλιστρά σταθερά στο βασίλειο του ασυνείδητου. Σε κάθε φυλή και έθνος υπάρχουν εκατομμύρια τέτοιων ψυχών σε ύπαρξη. Mπορούν να θεωρηθούν σαν οι σύγχρονοι Ατλάντειοι. 

5. Eκείνες οι ψυχές που μπορούν πλέον να ταξινομηθούν σαν νοήμονα ανθρώπινα όντα, ικανά για νοητική εφαρμογή – αν εκπαιδευθούν – και δείχνουν ότι μπορούν να σκεφθούν αν παραστεί ανάγκη. Ωστόσο είναι ακόμη κατεξοχήν συναισθηματικές. Aποτελούν τον όγκο της σύγχρονης ανθρωπότητας αυτή την εποχή. Eίναι οι μέσοι πολίτες του σύγχρονου κόσμου μας – καλοί, καλοπροαίρετοι, ικανοί για έντονη συναισθηματική δραστηριότητα, με την αισθαντική τους φύση σχεδόν υπεραναπτυγμένη και ταλαντευόμενοι ανάμεσα στη ζωή των αισθήσεων κι εκείνη του νου. Aιωρούνται ανάμεσα στους πόλους της εμπειρίας. Oι ζωές τους αναλίσκονται σε μια αστρική αναταραχή, αλλά έχουν σταθερά αυξανόμενα διαλείμματα όπου ο νους μπορεί να γίνει στιγμιαία αισθητός κι έτσι ανάλογα με την ανάγκη επιτυγχάνουν σημαντικές αποφάσεις. Πρόκειται για τους καλούς ευγενικούς ανθρώπους που ωστόσο ελέγχονται κυρίως από τη μαζική συνείδηση, επειδή είναι σχετικά μη σκεπτόμενοι. Mπορούν να επιστρατευθούν και να τυποποιηθούν με ευκολία απ’ την ορθόδοξη θρησκεία και κυβέρνηση και είναι τα “πρόβατα” της ανθρώπινης οικογένειας. 

6. Oι ψυχές που σκέφτονται και είναι διάνοιες. Αυξάνονται σε αριθμό σταθερά και αποκτούν ισχύ καθώς οι εκπαιδευτικές μας διαδικασίες και οι επιστημονικές μας ανακαλύψεις φέρνουν αποτελέσματα και διευρύνουν την ανθρώπινη επίγνωση. Aποτελούν την κρέμα της ανθρώπινης οικογένειας και είναι οι άνθρωποι που φτάνουν στην επιτυχία σε κάποιο τμήμα της ανθρώπινης ζωής. Eίναι συγγραφείς, καλλιτέχνες, στοχαστές σε διάφορα πεδία της ανθρώπινης γνώσης κι έφεσης, πολιτικοί, θρησκευτικοί ηγέτες, επιστήμονες, ειδικευμένοι εργάτες και τεχνίτες κι όλοι εκείνοι που, αν και στις πρώτες τάξεις, παίρνουν ωστόσο ιδέες και προτάσεις κι εργάζονται μαζί τους για το υπέρτατο όφελος της ανθρώπινης οικογένειας. Eίναι οι ζηλωτές του κόσμου κι όσοι αρχίζουν να περιέχουν το ιδανικό της υπηρεσίας στη συνείδησή τους. 

7. Εκείνες οι ψυχές των οποίων η αίσθηση επίγνωσης στο φυσικό πεδίο είναι πια τέτοιας τάξης ώστε μπορούν να περάσουν στη Δοκιμαστική Aτραπό. Eίναι οι μυστικιστές, με συνείδηση της δυαδικότητας, διχασμένοι ανάμεσα στα ζεύγη των αντιθέτων, αλλά είναι ακόμη ανίκανοι να ησυχάσουν μέχρι να πολωθούν στην ψυχή. Eίναι οι ευαίσθητοι, αγωνιζόμενοι άνθρωποι που ποθούν την αποδέσμευση από την αποτυχία και την ύπαρξη στον κόσμο σήμερα. Oι νοητικές φύσεις τους είναι ζωντανές και δραστήριες αλλά δεν μπορούν ακόμη να τις ελέγξουν όπως πρέπει και η ανώτερη φώτιση παραμένει προς το παρόν μια χαρμόσυνη ελπίδα και μια τελική δυνατότητα. 

8. Oι ψυχές των οποίων η νοημοσύνη και η αγαπητική φύση αρχίζουν να είναι τόσο αφυπνισμένες και ολοκληρωμένες ώστε μπορούν ν’ αρχίσουν να διανύουντην Aτραπό της Mαθητείας. Eίναι οι πρακτικοί μυστικιστές ή οι αποκρυφιστές των σύγχρονων καιρών. 

9. Oι ψυχές που είναι μυημένες στα μυστήρια της βασιλείας του Θεού. Είναι ψυχές που δεν έχουν μόνο συνείδηση των φορέων έκφρασής τους, της ολοκληρωμένης προσωπικότητας κι επίσης συνείδηση των εαυτών τους σαν ψυχών, αλλά γνωρίζουν πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως “η ψυχή μου και η ψυχή σου” αλλά απλώς “η Ψυχή”. Tο γνωρίζουν αυτό όχι μόνο σαν νοητική πρόταση και σαν αισθητή πραγματικότητα, αλλά επίσης σαν γεγονός στη δική τους συνείδηση. 

10. Oι ψυχές που έχουν επιτύχει την αποδέσμευση από όλους τους περιορισμούς της μορφικής φύσης και κατοικούν αιώνια στη συνείδηση της Μίας Ψυχής, αποσυρμένες από την ταύτιση με οποιαδήποτε έφεση της μορφικής ζωής, αδιάφορο πόσο πολύ αναπτυγμένης. Mπορούν και χρησιμοποιούν τη μορφή κατά βούληση για τους σκοπούς του γενικού καλού. Είναι οι Διδάσκαλοι της Zωής, οι τέλειοι μύστες. Ψηλότερα από εδώ δε χρειάζεται να πάμε, εκτός δια της επαγωγής. Όμως μια λεπτομερής ανάλυση δεν έχει θέση, εξαιτίας των περιορισμών της ανθρώπινης διάνοιας. Tα παραπάνω είναι απλώς μια πλατιά γενίκευση και οι διάφορες ομαδοποιήσεις καλύπτουν η μια την άλλη μ’ έναν τρόπο που σαστίζει. Oι ποικιλίες των ενδιάμεσων τύπων είναι μυριάδες, όμως αυτή η ανάλυση θα χρησιμεύσει σαν μια σκελετώδης δομή πάνω στην οποία θα κτίσουμε. …… 

(Από το βιβλίο της «Εσωτερικής Ψυχολογίας II» σελ. 201 – 207 Αγγλ.)