ΌΛΑ ΈΧΟΥΝ ΑΞΙΑ

Η κυριαρχία πάνω στα σώματα

Ο άνθρωπος που κυβερνά τον Εαυτό του είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος
Ο άνθρωπος που κυβερνά το νου του, τα συναισθήματά του και το σώμα του είναι μεγάλος άνθρωπος αλλά όχι σπουδαίος.
Ο άνθρωπος που κυβερνά τα συναισθήματά του και το σώμα του είναι καλός άνθρωπος αλλά όχι λογικός
Ο άνθρωπος που κυβερνά μόνο το σώμα του είναι ένας μικρός άνθρωπος
Ο άνθρωπος που δεν κυβερνά τίποτα από τα παραπάνω (δυστυχώς)δεν είναι χρήσιμος όχι μόνο κοινωνικά αλλά πουθενά αφού δε θα μπορεί να δώσει τίποτα.

Έτσι, αν και όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ωστόσο η εξέλιξή τους δεν είναι ομοιόμορφη και κάποιοι έχουν πιο ανεπτυγμένη συνείδηση ενώ κάποιοι άλλοι όχι.
Αυτό βεβαίως δε σημαίνει πως δε πρέπει να βοηθάμε όσους βλέπουμε ότι είναι "συνειδησιακά" υποδιέεστεροί μας ωστε να "λάμψουν" και αυτοί.
Αυτό το έργο κάνουν οι λογοθεραπευτές, οι δραματοθεραπευτές, οι ψυχίατροι, οι ψυχολόγοι, τα γκρουπ αυτογνωσίας και πολλά άλλα είδη βοήθειας και υποστήριξης.
Οι Φύλακες άγγελοι κάνουν επίσης το ίδιο έργο με τα μικρά παιδιά("οι φανταστικοί φίλοι", όπως τους ονομάζουν αδαώς οι μεγάλοι.)
Η βοήθεια για την ανάπτυξη πάντα πρέπει να δίνεται σε αυτούς που βλέπουμε πως αν και έχουν ίση αξία με μας ωστόσο τους λείπει η "κυριαρχία" σε κάποιον τομέα.  

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΌΤΑΝ ΦΕΥΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ
"Επειδή λοιπόν αυτή είναι η κατάστασή της(της Ψυχής) αναχωρεί για το όμοιο με αυτή, το ανίδωτο, το Θείο όπου βρίσκεται σε κατάσταση ευδαιμονίας απαλαγμένη από την πλάνη, ανοησία, φόβους, τους άγριους έρωτες και άλλα κακά της ανθρώπινης φύσης, όπως λέγεται κατά την μαρτυρία των μεμυημένων στα Ελευσίνια, αληθώς περνά συντροφιά, τον υπόλοιπο χρόνο, με τους Θεούς." ( Φαίδων 81 a).


Εντελώς βουδιστική θεώρηση.Και όμως, η παραπάνω, είναι διδασκαλία του Σωκράτη. 

Το σύμβολο του 3 στην ανθρώπινη ανατομία.

Το ανθρώπινο σώμα είναι γεμάτο μυστικά, όχι μόνο ιατρικά, αλλά και μυστικά που μοιάζουν να θέλουν να μας πουν για την ίδια την μορφή της Θειότητας, για τους Πύρινους Κόσμους.
Μέσα από διάφορα λοιπόν σχήματα και σύμβολα μας αποκαλύπτονται διάφορα από αυτά τα μυστικά.
Εδώ θα αναλύσουμε ένα από αυτά:
Είναι το σύμβολο του 3 στην ανατομία μας

Tα αιμοφόρα αγγεία λοιπόν, ανατομικώς, έχει ανακαλυφθεί πως έχουν τρεις στιβάδες.

α)Την έξω

β)Τη μέση

γ)Την έσω 

Αυτές αντιστοιχούν ακριβώς στα τρία κατώτερα σώματα του ανθρώπου.
Η Έξω αντιστοιχεί στο φυσικό υλικό σώμα
Η μέση αντιστοιχεί στο αστρικό-συναισθηματικό σώμα
Η Έσω αντιστοιχεί στο νοητικό σώμα.

Το ίδιο ισχύει και για τις τρεις κύριες μήνιγγες του εγκεφάλου:

Η σκληρά αντιστοιχεί στο φυσικό υλικό σώμα
Η αραχνοειδής αντιστοιχεί στο αστρικό-συναισθηματικό σώμα
Η χοριοειδής αντιστοιχεί στο νοητικό σώμα.     

Τα ίδια παρατηρεί κανείς και στην ανατομία του αυτιού.
Το έξω ους υποδηλώνει τους φυσικούς υλικούς ήχους 
Το μέσω ους υποδηλώνει τους συναισθηματικούς ήχους
Τέλος, το έσω ους υποδηλώνει του νοητικούς ήχους, την εσωτερική μας φωνή. 

Στην εικόνα, ανατομία του αυτιού.

Ένα αμφισβητούμενο θαύμα της Παναγίας

Σε αυτή την ανάρτηση θα βάλω ένα κείμενο από το βιβλίο "εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας".Το κείμενο έχει σε ένα σημείο κάτι το εξαιρετικά ενδιαφέρον, και το οποίο θα αναλύσουμε.

Παναγία η Παραμυθία

Ιανουάριος του 807. Ο Αλγερινός ληστοπειρατής Βαρδουχάν, έχοντας σαν βάση εξορμήσεως τη Μήλο, λυμαίνεται με τα δεκαεπτά πειρατικά του πλοία τα νησιά του Αιγαίου, τα παράλια της Θράκης και της Μ. Ασίας. Τον μήνα αυτό αποφασίζει να στραφεί εναντίον του Αγίους Όρους. Ετοιμάζει δέκα πλοία, παίρνει μαζί του διακόσιους πειρατές και ξεκινά για τη μονή Βατοπεδίου.

Το χάραμα της 21ης Ιανουαρίου προσαρμόστηκαν στο λιμανάκι του μοναστηριού βγήκαν στη στεριά και περίμεναν κρυμμένοι το πρωινό της πύλης για να εισορμήσουν.

Οι μοναχοί μόλις είχαν τελειώσει την ορθρινή ακολουθία και αποσύρονταν στα κελιά τους για να ησυχάσουν. Στην εκκλησία έμεινε μόνο ο ηγούμενος και συνέχισε την προσευχή του.

Ξαφνικά ακούει μια φωνή από την εικόνα της Παναγίας:

-Nα μην ανοίξετε σήμερα τις πύλες.Ανεβείτε στα τείχη και διώξτε τους πειρατές.

Γυρίζει απορημένος για το παράδοξο άκουσμα και κοιτάζει τη Θεοτόκο. Βλέπει τότε άλλο θαύμα εκπλητικότερο: Τα πρόσωπα της Παναγίας και του Θείου βρέφους είχαν ζωντανέψει. Την ίδια στιγμή ο μικρός Ιησούς απλώνει το χέρι, σκεπάζει το στόμα της Παναγίας Μητέρας Του, και στρέφοντας το πρόσωπό του προς αυτήν της λέει:

-Όχι μητέρα, μην το λες!Άφησέ τους να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει!

Η Παναγία όμως πιάνει το χέρι του Υιού της, στρέφει λίγο δεξιά το πρόσωπό της λίγο δεξιά και ξαναλέει:

-Nα μην ανοίξετε σήμερα τις πύλες της μονής.

Για να μην κουράσω άλλο τον αναγνώστη τελικώς οι πύλες δεν άνοιξαν και οι πειρατές εκδιώχθηκαν.

Το όλο κείμενο έχει κάτι το παράξενο. Και αυτό είναι που θα αναλύσουμε.

Ο Χριστός, ο οποίος πίστευε στο "αν κάποιος σε χτυπήσει γύρνα του και το άλλο μάγουλο", λέει εδώ σχεδόν εκδικητικά, "Όχι μητέρα, ας τους να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει.Και δω γεννάται το εξής ερώτημα: Που πήγε η Αγάπη του Χριστού;;;Γίνεται ο Χριστός ο Ίδιος να είναι τόσο πολύ τιμωρός με τους ανθρώπους;;;

Επίσης γεννιέται το εύλογο ερώτημα: Για ποιό λόγο να τιμωρηθούν;;;

Το κείμενο που παραλείψαμε δεν απαντά σε καμία από τις παραπάνω ερωτήσεις.

Κάτι άλλο που κάνει εντύπωση είναι ο αριθμός των πλοίων. Αναφέρεται στην αρχή πως ο Βαρδουχάν είχε δεκαεπτά πειρατικά πλοία, αλλά όταν στρέφεται εναντίον της μονής έχει δέκα. Τι έγιναν τα άλλα επτά;;;Το κείμενο δε λέει.Άλλο ένα, λοιπόν, ασαφές σημείο που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά.

Κάτι άλλο που παρατηρεί κανείς είναι πως ενώ το θαύμα περιγράφεται αναλυτικά(πως έστρεψε η παναγία το κεφάλι κλπ)δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα του Ηγουμένου. Απλά αναφέρεται ως "Ηγούμενος".Αυτό, προσωπικά εμένα, μου θυμίζει του μύθους του Αισώπου, που τα ζώα αντί να έχουν κάποιο όνομα απλά λέγονται "αλεπού", "κόρακας" κλπ. Μάλιστα, το ψυχολογικό αξιοπερίεργο, είναι ότι μπορεί να μαντέψει κανείς εύκολα το τέλος της εν λόγω διήγησης. Η παρεχόμενη πληροφορία αξιοποιείται και οι "κακοί" που θα βεβήλωναν τους άγιους τόπους ηττούνται.Μοιάζει λίγο με ένα ηθικοπλαστικό σενάριο θρησκευτικού χαρακτήρα που θέλει να δείξει πως το δίκιο θριαμβεύει ενώ όσοι είναι στον "κακό δρόμο" χάνουν. Κάτι δηλαδή σα τα παλιά αστυνομικά φιλμ νουάρ του Χόλιγουντ που καταλήγουν να βρίσκουν τον "κακό" και να τον "εξολοθρεύουν".  

Η μόνη σαφής ένδειξη στο όλο συμβάν είναι η ημερομηνία στην αρχή,(21 Ιανουαρίου 807) η οποία βέβαια δίνει πολύ λίγη βοήθεια.

Πάντως, ακόμη και αν λυθούν ολ' αυτά τα προβλήματα μόνο δυο θα μείνουν αναπάντητα:

1)Αυτό που αποκάλυψε η Παναγία(αν όντως συνέβη αυτό που περιγράφεται) ήταν ενάντια στο Θείο θέλημα;;;Μήπως αυτός ήταν ο λόγος που ο γιός της, της απαγόρεψε να μιλήσει;;; Και, αν πήγε ενάντια στο Θείο Θέλημα, γνώριζε συνειδητά πως εναντιωνόταν σε αυτό;;;(δηλ. το Θείο Θέλημα). To όλο σκεπτικό αφήνει να εννοηθεί βεβαίως πως αν η εναντίωση στο Θείο Θέλημα είναι κάτι κακό, τότε πιθανώς είναι αμαρτία.     

2) Πως γίνεται να λέει ο Χριστός "Άφησέ τους να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει". Είναι κάτι που δεν συνάδει με τη διδασκαλία του περί Αγάπης. 

Όλ' αυτά είναι πολύ περίεργα και πρέπει να ελεγχθούν κάτω από το μικροσκόπιο του νου μας για να βγάλουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα αν όντως έγινε αυτό το γεγονός ή είναι απλώς μια φανταστική ιστορία.

Ο αναγνώστης ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα αν αυτό το "θαύμα" ήταν πραγματικότητα ή.....παραμύθι(α) 

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:

Το βιβλίο "Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας"(για όποιον θέλει να εξετάσει το χωρίο αυτό)είναι της ιεράς μονής Παρακλήτου και βρίσκεται στη σελ. 21-22

στην εικόνα, η Παναγία

η Παραμυθία

           

   

Ο Πρόκλος μιλάει για την ενσάρκωση

Κάθε επιμέρους Ψυχή, κατεβαίνει σε γέννηση ολόκληρη, και το μεν Άνω μέρος της μένει πάνω, το υπόλοιπο δε κάτω.

Πρόκλος

Γιατί η γνώση πρέπει να αποκτιέται με κόπο;;;

Κάποτε, πολύ παλιά, οι Πλανητικοί Θεοί είπαν να συμβουλευτούν τον Υπέρτατο και Σοφό Ηλιακό Θεό για την μυστικό προορισμό του σύμπαντος.
Ο Θεός στην αρχή δεν απάντησε.
Οι Πλανητικοί Θεοί τον πίεσαν μα πάλι δεν απάντησε.
Τότε τον ρώτησαν αν κάνουν λάθος την ερώτηση αλλά τους ένεψε πως όχι.
Έτσι για τρίτη φορά τον ξαναρώτησαν.
Αυτή τη φορά τους απάντησε:
"O μυστικός προορισμός μας είναι η Αγάπη, όχι όμως η συναισθηματική Αγάπη αλλά η ενορατική Αγάπη, αυτή που βλέπει μέσα από τα πράγματα.Όμως ακόμα και σεις που το μάθατε τώρα αυτό με τόση ευκολία, πόσο πολύ νομίζετε ότι θα μείνει στις καρδιές σας;;;;Αυτός είναι ο λόγος που δεν σας απαντούσα."
Από τότε η γνώση δίνεται από τους Πλανητικούς Θεούς μόνο όταν κουράζεται κανείς για να την αποκτήσει, ποτέ με ευκολία.

Ηθική και Ανιθικότητα

H ανηθικότητα δεν μπορεί να γίνει ηθική ακόμα και φτιάξει κανείς νόμους που να νομιμοποιούν το ανήθικο.Το ανήθικο θα παραμένει είτε είναι νόμιμο είτε ότι όχι, γιατί η ηθική δεν είναι φτιαγμένη από τον άνθρωπο αλλά από τους Θεούς και γι' αυτό δεν αλλάζει όπως οι θνητοί νόμοι.

Το Ψέμα, η Υποκρισία και η Αλήθεια

Κάποτε ένας Θεός έριξε το ψέμα στην Θάλασσα αλλά το βρήκανε κάποιοι σφουγγράδες. Το έδειξαν στην πολιτεία τους και όλοι αμέσως το λατρέψανε.
Κάποιος άλλος Θεός έριξε την υποκρισία στα χείλη ενός ηφαιστείου αλλά την βρήκαν τυχαία πάλι οι άνθρωποι.Και πάλι οι άνθρωποι εκστασιαστήκαν και την λατρέψαν.
Ένας τρίτος Θεός έριξε μέσα σε μια πόλη την Αλήθεια.Την είδανε πεσμένη γυμνή πολλοί άνθρωποι και την περιφρονήσανε.
"Κάποια του δρόμου θα 'ναι" είπε ένας.
"Μια αδιάντροπη" είπε ένας άλλος.
"Την πέταξε σίγουρα από το σπίτι της ο άντρας της" κάποιος.
Πολλοί λέγανε αυτά και άλλα παρόμοια.Σύντομα την αγνοήσανε και φύγανε.
Μόνο ένα παιδί την είδε και την λυπήθηκε.
Της έδωσε φαι και νερό για να συνέλθει.
Η Αλήθεια του πρόσφερε τότε σε αντάλαγμα ένα δώρο.Του πρόσφερε το δώρο να λέει μόνο αλήθειες.  
Από τότε, τα παιδιά λένε πάντα αλήθειες αλλά οι μεγάλοι επιμένουν να μη τα ακούνε.

ΌΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΡΑΤΗ

Όσο υπάρχουν κράτη θα υπάρχουν πόλεμοι.Η γη δεν γράφει πουθενά "δικό σου", "δικό μου", "του άλλου", "του διπλανού".Όλ' αυτά είναι ανθρώπινα επινοήματα.Κράτη ίσον διχόνοιες και διχόνοιες ίσον συμφορές, αίμα, μίση, βαρβαρότητες, συγκρούσεις, πόνους, λοιμούς, πλεονεξίες, πολιτικά παιχνίδια, εθνικισμούς.Όσο υπάρχουν κράτη θα υπάρχουν νικητές και χαμένοι, δυνατοί και αδύνατοι.Κάποια κράτη θα είναι υπό των έλεγχο κάποιων άλλων και κάποια κράτη θα τρέφουν μίσος στους δυνάστες τους.Πως μπορεί να υπάρχει ειρήνη όσο υπάρχουν σύνορα όχι μόνο στο χάρτη αλλά και στις καρδιές των ανθρώπων;;;Πως μπορεί να υπάρχει γαλήνη όταν κάποια έθνη γίνονται φτωχά για να πλουτίσουν κάποια άλλα;;;
Όχι λοιπόν τα σύνορα αλλά η Αγάπη θα δώσει τη λύση, και η Αγάπη καταργεί κάθε είδους σύνορο, κάθε είδους ψεύτικο επινόημα που χωρίζει τις Ψυχές σε κατηγορίες, σε Ψυχές που ονομάζονται σκληρά από τους χωριστικούς "οι δικές μας Ψυχές και των άλλων". Αλλά όπου υπάρχει σκληρότητα δε μπορεί να υπάρξει Αγάπη.Η σύγκρουση μεταξύ των κρατών πρέπει να σταματήσει και τα ίδια να δουν πως αν αγαπάνε τους πολίτες τους πρέπει να πάρουν μια γόμα και σβήσουν μια για πάντα τις γραμμές που τα χωρίζουν.   

Η μιζέρια....

Η μιζέρια και η πνευματικότητα δεν ταιριάζουν.Είναι δυο διαφορετικά πράγματα εντελώς αντίθετα το ένα από το άλλο.Ή θα έχει κανείς μιζέρια, ή πνευματικότητα αλλά ποτέ ταυτόχρονα και τα δυο. 

Μια ριζοσπαστική ιδέα

Μια ριζοσπαστική ιδέα δεν θα ευδοκημήσει αν το έδαφος της κοινωνίας δεν είναι και αυτό ριζοσπαστικό.Αλλά ας μην αποθαρυνώμαστε.Ας μην ξεχνάμε πως τα εντελβά'ι'ς φυτρώνουν στα πιο απόκρυμνα σημεία των άλπεων.Έτσι, ας προτιμούμε το ρίσκο από την ατολμία.

Μάριος

Ο ΘΕΟΣ ΠΑΝ

O ΘΕΟΣ ΠΑΝΑΣ

Ο Θεός Πάνας είναι ένα πύρινο μυητικό σύμβολο με παμέγιστη σημασία και περιεχόμενο. Είναι πολύ ουσιώδες να τι σημαίνει ο Πάνας, τι είναι ο Πάνας και όχι να αναλωνόμαστε μόνο στην επανάληψη του εξωτερικού μύθου παπαγαλίζοντας την. Είναι επιτακτική ανάγκη, επιτέλους,  να βρούμε και να «ζήσουμε» τα στοιχεία που μας παρέδωσε η αρχαιότητα για να κάνουμε το δικό μας κβαντικό άλμα στις περιοχές της νόησης, στις διαστημικές ιδεο – πλασίες μας.

Και εδώ, με αυτή την ανάρτηση, θα επιχειρήσουμε να ανοίξουμε την πόρτα του μυστηρίου του συμβόλου του Θεού Πάνα.

Ξεκινάμε λοιπόν με το αναπόφευκτο ερώτημα:

Τί είναι ο Πάνας;;;;

O Πάνας, είναι ο Γιός του Διαστήματος και της Ύψιστης Έκφανσης της Ομορφιάς του, αφού ο μύθος λέει πως γεννήθηκε από τον Δία και την Καλλίστη(κατ’ άλλους του Ούρανου και της Γης)

Ο Δίας(το Αιθερικό Διάστημα)είναι έτσι αυτό που δίνει την «Κάλλιστη» μορφή του. Ο μύθος ουσιαστικά μιλάει για την μορφοποίηση ή εξωτερίκευση του «Ενός», την αφύπνιση του Βράχμα από την Πραλάγια και την δημιουργία της «Φύσης του Κόσμου». Μη ξεχνάμε άλλωστε πως ο «Παν» ήταν Θεός της Φύσης.

Επίσης έχει κέρατα για να συμβολίσει πως η Φύση είναι σοφή, μιας και τα κέρατα στην αρχαιότητα δεν σήμαιναν κάτι διαβολικό αλλά μεγάλη σοφία. Το ίδιο ίσχυε και για τους όφεις αλλά αυτό θα το αναλύσουμε άλλη φορά.

Επίσης ο Πάνας εικάζεται πως ήταν γέννημα του Ουρανού και της Γης. Αυτός ο μύθος δεν αντικρούει την προηγούμενη ερμηνεία αλλά την συμπληρώνει γιατί ο Ουρανός συμβόλιζε το Πνεύμα και η Γη την Ύλη. Έτσι η Γης και Ύλης είναι η ορατή Φύση, ορατή και αόρατη, μιας και Ύλη – Γη είναι πάντα ορατή ενώ το Πνεύμα – Ουρανός πάντα αόρατο. Ο Παν αντιστοιχεί άριστα με αυτό τον τρόπο στο Χριστιανικό «ορατών τε πάντων και αοράτων» καθώς και στο «Πανταχού Πάρων», γιατί ο Παν είναι το ΌΛΟΝ, το ΠΑΝ, όπως λέει και το όνομά του. Είναι ένας πραγματικός Θεός, όχι μια ειδωλολατρική θεότητα όπως νόμισαν όσοι δεν τον κατανόησαν.

Ο Παν, κατά του μύθο, κατοικούσε στην Αρκαδία. Αλλά η Αρκαδία είναι ο αναγραμματισμός των λέξεων «Κάρα Δία», η κεφαλή του Δια, του Αιθερικού Διαστήματος. Αυτό το σύμβολο σημαίνει πως ο Παν αν και βρίσκεται Παντού ωστόσο ο Ύψιστος τόπος που Αγαπά είναι η Κεφαλή του Αιθερικού Διαστήματος, ή αλλιώς, το Πρώτο Παγκόσμιο Αιθερικό, το οποίο βρίσκεται στο πρώτο πεδίο(από τα επτά) που οι άνθρωποι το ονομάζουμε «Θείον».

Άλλωστε με αυτή την εκδοχή συμφωνεί και ένας άλλος μύθος που αναφέρει πως ήταν γιός του Αιθέρα, και ουσιαστικά εννοούσε πως ήταν ο Κύριος του Πρώτου Αιθερικού Πεδίου.

Οι ακαδημαϊκοί και οι αδαείς δυστυχώς δεν βλέπουν τους συμβολισμούς. Απλά επαναλαμβάνουν ότι έχουν ακούσει ή διαβάσει χωρίς να δίνουν πολύ σημασία στις εικονοπλασίες ενώ τις περισσότερες φορές νομίζουν πως ολ’ αυτά ήταν ιστορίες δίχως νόημα.

Μέγα σφάλμα!!! Και όπως φυσικά δείξαμε με τον παραπάνω αποσυμβολισμό(μια από τις 7 εσωτερικές ερμηνείες)δεν ισχύει πως οι μύθοι είναι δίχως νόημα.

Πρέπει εδώ να μιλήσουμε και για την πολύ σημαντική ερμηνεία του Μαξ Μύλλερ πάνω στο θέμα αυτό ο οποίος είπε πως το όνομα «ΠΑΝ» προέρχεται από την σανσκριτική, από την λέξη «Παβάνα» που σημαίνει «άνεμος», και «άνεμος» σημαίνει «τα άνω νέμω», δηλαδή «παρατάσσω τα ανώτερα». Έτσι ο Παν είναι κατά μια έννοια ο Θεός που βάζει σε τάξη το Πρώτο Αιθερικό Πεδίο.  

Επίσης  ο Παν, κατά την εξωτερική εξιστόρηση του μύθου, λέγεται πως έπαιζε αυλό. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Ο αυλός, σα λέξη, σημαίνει το γνωστό σε όλους μουσικό όργανο. Αλλά ο μυθοπλάστης εκείνης της εποχής πρόσεξε να συγκαλύψει μια πολύ μεγάλη γνώση. Ο Παν δεν έπαιζε αυλό αλλά «άυλο» , αφού ο αιθέρας είναι κάτι «αύλο», ή άμορφο. Κατά μια άλλη ερμηνεία(εξίσου σωστή)μπορεί να πει κανείς πως ο Παν είναι ο Κύριος της Άυλης Αυλής του Διαστήματος ή της Άυλης Ύλης,  ή αν το προχωρήσουμε ακόμη πιο πολύ της Πρωταρχικής Ύλης, αφού το «Α» στα αρχαία σήμαινε «πρώτος».

Αλλά και ως αυλός, σημαίνει πως ο Παν είναι ο Κύριος του Ήχου, ο Θεός των Δονήσεων, ο Εκφραστής των Δημιουργικών Εκδηλώσεων της Φύσης.

Κατ’ άλλον πάλι μύθο, λέγεται πως ήταν γιός του Ερμή και της Δρυόπης, που σημαίνει πως το Παν είναι ο Φύλακας των Ερμητικών Μυστικών και Απόρρητων Γνώσεων, ο Άρχων της Αιθερικής Πληροφορίας ενώ το όνομα της μητέρας του «Δρυόπη», σημαίνει αυτή που έχει «όψη  δρυός», και η δρυς στην αρχαία Ελλάδα ήταν ιερή. Έτσι ουσιαστικά ο μύθος μιλάει και εδώ πως ο ΠΑΝ ήταν Ιερός.

Η φιλήδονη δε συμπεριφορά του(για την οποία τον κατηγορούν τον Πάνα όσοι δεν ξέρουν να δουν «πίσω από το μύθο»)σημαίνει την αγάπη για έκφραση, την ζωοποιό ουσία(σπέρμα) με το οποίο θέλει να δώσει σε κάθε πλάσμα στο σύμπαν. Αυτό που οι ινδοί δηλαδή αποκαλούν «Πράνα».

Θα ήταν φυσικά ατόπημα να μην αναλύσει και κάτι άλλο στο λήμμα «ΠΑΝ».

Το «ΠΑΝ» λοιπόν, έχει τρία γράμματα που αντιστοιχούν το καθένα στα γράμματα της ιερής λέξης AUM, της λέξης που ειπώθηκε όταν ο Δημιουργός ξεκίνησε το χτίσιμο του Σύμπαντος. Σε αυτό μπορούμε να συμπληρώσουμε πως τα ίδια γράμματα της λέξης «ΠΑΝ» μπορεί να πει κανείς που αντιστοιχούν και με την Τριμούρτι, ή κατά την Χριστιανική Θεολογία, με τα Τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος.

ΓΙΑ ΚΛΕΙΣΙΜΌ:

Οι συμβολισμοί που μπορούν να βρεθούν είναι πάρα πολλοί αλλά αυτοί προς το παρών φτάνουν αφού είναι οι πιο ουσιαστικοί. Κάτι περισσότερο απλά θα κούραζε.

Αφήνω λοιπόν αυτές τις σκέψεις εδώ και ας κρίνει ο καθένας κατά πόσο ευσταθούν.

Στην εικόνα, Ο Πάνας και η Δάφνη 

                           

          

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ

Από την εστία του Φωτός μέσα από τη Διάνοια του Θεού

Ας διαχυθεί φως μέσα στις διάνοιες των ανθρώπων.

Το Φως ας κατέλθει στη Γη.

Από την εστία της Αγάπης

μέσα από την Καρδιά του Θεού

Ας διαχυθεί αγάπη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.

Είθε ο Χριστός να γυρίσει στη Γη.

Από το κέντρο όπου η θέληση του Θεού είναι γνωστή

Ο σκοπός ας καθοδηγεί τις μικρές θελήσεις των ανθρώπων

Ο σκοπός που οι Διδάσκαλοι γνωρίζουν και υπηρετούν.

Από το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων

Το Σχέδιο της Αγάπης και το φωτός ας πραγματοποιηθεί.

Και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού.

Το Φως, η Αγάπη κι η Δύναμη, ας αποκαταστήσουν το Σχέδιο πάνω στη Γη.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Η παραπάνω Επίκληση ή Προσευχή, δεν ανήκει σε κάποιο πρόσωπο ή ομάδα, αλλά σε όλη την Ανθρωπότητα.

Η χρησιμοποίησή της και η σύσταση προς όλους να την χρησιμοποιούν, δεν δημιουργεί οποιοδήποτε δικαίωμα

ελέγχου ή κυριότητας υπέρ οποιουδήποτε, είτε ομάδας είτε οργανώσεως.

Η επίκληση αυτή δημοσιεύεται συχνά σε εφημερίδες και περιοδικά σε πολλές χώρες και εκπέμπεται ραδιοτηλεοπτικά σε όλο τον κόσμο. Πολλές χιλιάδες άτομα την εκφωνούν καθημερινώς και τοιουτοτρόπως δημιουργούν μια παγκόσμια Πνευματική Κοινή Γνώμη, η οποία μπορεί να γίνει ακαταγώνιστη.

Η ωραιότητα και η δύναμη της Επίκλησης συνίσταται στην απλότητά της και στο γεγονός ότι εκφράζει ορισμένες βασικές αλήθειες, τις οποίες κάθε άνθρωπος ενδόμυχα αναγνωρίζει και αποδέχεται, δηλαδή:

* την αλήθεια ότι υπάρχει ένας βασικός Νούς, τον οποίο αορίστως οι άνθρωποι ονομάζουν Θεό,

* την αλήθεια ότι πίσω από κάθε ορατή εκδήλωση υπάρχουσα κινητήρια δύναμη είναι η Αγάπη,

* την αλήθεια ότι μια μεγάλη Προσωπικότητα, που οι Χριστιανοί ονόμασαν Χριστό, ήλθε κάποτε στο κόσμο και έγινε η ενσάρκωση αυτής ης Αγάπης, για να μπορέσουμε και εμείς να ην κατανοήσουμε

* την αλήθεια ότι η Αγάπη και η Νοημοσύνη είναι αποτέλεσμα εκείνου που ονομάζουμε «Θέληση του Θεού» και τέλος

* την αυταπόδεικτη αλήθεια ότι μόνο μέσω της ανθρωπότητας μπορεί το Θείο Σχέδιο να εκπληρωθεί.

(O υπογραμμίσεις, οι τονισμοί και τα πλάγια γράμματα σε διάφορα μέρη της σημείωσης είναι από μένα.Σε καμία περίπτωση δε θα βρεθούν έτσι στο αυθεντικό κείμενο των βιβλίων της Α. Μπε'ι'λυ.)

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ;

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ; 

Μπορούμε τώρα να καταπιαστούμε με το επόμενο ερώτημα που διατυπώθηκε ως εξής: “Γιατί θεωρούμε ορισμένες όψεις της γνώσης σαν εσωτερικές και άλλες σαν εξωτερικές;” Η απάντηση συνεπάγεται πρακτικά την αντίληψη πως κάποιο είδος γνώσης αφορά την υποκειμενική πλευρά της ζωής, ενώ κάποιο άλλο την αντικειμενική· πως ένας τύπος γνώσης πραγματεύεται την ενέργεια και τη δύναμη (απ’ όπου και ο κίνδυνος της ανάρμοστα εσπευσμένης αποκάλυψης) κι ένας άλλος εκείνο που ενεργοποιείται. Κατά συνέπεια είναι εύλογο πως μια ολόκληρη γκάμα γεγονότων θα παραμένει έξω απ’ την εμβέλεια της συνείδησης της πλειονότητας ωσότου επιτευχθεί η ικανότητα να επαληθεύονται οι υποκειμενικές πληροφορίες. 

Όπως μας ειπώθηκε, στόχος της εξέλιξης είναι η επίτευξη συνειδητότητας σ’ όλα τα πεδία· εξαιτίας της περιορισμένης εξελικτικής επίτευξης της φυλής, μόνο το φυσικό πεδίο μπορεί επί του παρόντος να υπαχθεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο σε συνειδητό έλεγχο. Η γνώση που πραγματεύεται αυτό το πεδίο, οι πληροφορίες που αφορούν την πυκνότατη αντικειμενικότητα και το σύνολο των δεδομένων που σχετίζονται με τα πέντε κατώτερα υποπεδία του φυσικού πεδίου θεωρούνται (υπό το πρίσμα του αποκρυφισμού) σαν εξωτερικά. Στη διάρκεια των επόμενων δύο φυλών θα κυριαρχηθούν τα υπόλοιπα δύο υποπεδία και ο άνθρωπος θα έχει άνετη πρόσβαση σε ολόκληρο τον όγκο της γνώσης που θα αφορά τη φυσική και την αιθερική ύλη, την ενέργεια, τη μορφή και την εμπειρία επί του φυσικού πεδίου και σε συνάρτηση μόνο με τις πέντε φυσικές του αισθήσεις. 

Η πληροφόρηση κι η γνώση για τη ζωή που εξελίσσεται μέσω των μορφών, η θεώρηση κι η κατανόηση της υλικής όψης καθώς και των νόμων που διέπουν την ενέργεια επί του αστρικού και του νοητικού πεδίου θα παραμείνουν εσωτερικά για ένα πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το τελευταίο αναφέρεται στο μέσο άνθρωπο, τον κοινό θνητό. Η αντικειμενική ή εξωτερική πληροφόρηση αποκτάται ή επαληθεύεται απ’ τους ανθρώπους κυρίως στην Αίθουσα της Μάθησης μέσω των πέντε αισθήσεων και του πειραματισμού. O πειραματισμός στον κατάλληλο χρόνο κι έπειτα από πολλούς κύκλους ενσάρκωσης μετουσιώνεται σε εμπειρία και αυτή παράγει τελικά εκείνο που ονομάζουμε ένστικτο ή την καθ’ έξη αντίδραση κάποιου τύπου συνείδησης προς ένα δεδομένο σύνολο συνθηκών ή προς κάποιο περιβάλλον. Μπορούμε να παρατηρήσουμε τη λειτουργία αυτών των δύο παραγόντων, των αισθήσεων και της πειραματικής προσέγγισης, στο ζωικό και το ανθρώπινο βασίλειο· η διαφορά των δύο τελευταίων έγκειται στη συνειδητή ικανότητα του ανθρώπου να θυμάται, να κατανοεί, να προβλέπει και να χρησιμοποιεί τους καρπούς της περασμένης εμπειρίας κι έτσι να επηρεάζει το παρόν και να προετοιμάζεται για το μέλλον. Για το σκοπό αυτό μεταχειρίζεται το φυσικό εγκέφαλο. Ένα ζώο διαθέτει εξίσου ενστικτώδη μνήμη, κατανόηση κι εμβρυώδη πρόβλεψη, αλλά (ελλείψει νου) αδυνατεί να τα προσαρμόσει στις περιστάσεις υπό την έννοια του προσχεδιασμού και λόγω έλλειψης της ικανότητας για συνειδητή χρήση αδυνατεί να δρέψει τις απολαβές απ’ τα γεγονότα του παρελθόντος, καθώς και να διδαχθεί απ’ την εμπειρία όπως κάνει ο άνθρωπος. Το ζώο χρησιμοποιεί το ηλιακό πλέγμα με τον ίδιο τρόπο που ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τον εγκέφαλο· είναι το όργανο του ενστίκτου. 

Καθετί που κατακτάται με το ένστικτο και με τη χρήση του συγκεκριμένου νου που λειτουργεί μέσω του φυσικού εγκεφάλου, μπορεί να θεωρηθεί πως αναφέρεται σ’ ό,τι αποκαλούμε εξωτερικό. Είναι λοιπόν προφανές πως η έκταση των δεδομένων θα διαφέρει ανάλογα με: 

α. Την ηλικία της ψυχής. β. Την αναπτυγμένη και χρησιμοποιούμενη εμπειρία. γ. Την κατάσταση του εγκεφάλου και του φυσικού σώματος. δ. Τις περιστάσεις και το περιβάλλον. 

Με την πάροδο του χρόνου και την από μέρους του ανθρώπου επίτευξη μιας ικανοποιητικής εξελικτικής κατάστασης, ο νους αναπτύσσεται ταχύτερα και ένας νέος παράγοντας εμφανίζεται σταδιακά στο προσκήνιο. Σιγά-σιγά αρχίζει να λειτουργεί η ενόραση ή ο υπερβατικός νους, εκτοπίζοντας τελικά τον κατώτερο ή συγκεκριμένο νου. Μεταχειρίζεται τότε το φυσικό εγκέφαλο σαν επιφάνεια λήψης και ταυτόχρονα αναπτύσσει ορισμένα κέντρα της κεφαλής, μετατοπίζοντας έτσι τη ζώνη της δραστηριότητάς της απ’ το φυσικό εγκέφαλο στα ανώτερα αυτά κεφαλικά κέντρα τα οποία υφίστανται σε αιθερική ύλη. Για τη μάζα των ανθρώπων αυτό θα συμβεί στη διάρκεια της διάνοιξης των αιθερικών υποπεδίων κατά τις δύο επόμενες φυλές. Παράλληλα στο ζωικό βασίλειο θα λάβει χώρα μια σταδιακή μετατόπιση της ζώνης δραστηριότητας απ’ το ηλιακό πλέγμα στον υποτυπώδη εγκέφαλο και η βαθμιαία ανάπτυξη του τελευταίου με τη συνδρομή του μάνας. 

Καθώς εξετάζουμε αυτά τα σημεία θα γίνει προφανές πως οι εσωτερικές όψεις της γνώσης είναι στην πραγματικότητα εκείνες οι ζώνες συνειδητότητας που δεν έχουν ακόμη κατακτηθεί ούτε υπαχθεί στην ακτίνα ελέγχου της ενοικούσας Oντότητας. Εκείνο που πρέπει να τονίσουμε είναι πως όταν αυτό συνειδητοποιηθεί, θα εκτιμηθεί η αληθινή σημασία του εσωτερικού και του αποκρυφιστικού, οπότε η φροντίδα όλων των ΕΠΑΪOΝΤΩΝ θα είναι να προσελκύσουν στη ζώνη της γνώσης τους εκείνες της μονάδες που είναι έτοιμες για μια παρόμοια διεύρυνση της συνείδησης. Σ’ αυτή τη σκέψη βρίσκεται το κλειδί του έργου της Αδελφότητας. Τις προσελκύει με τη δύναμή Της σε ορισμένους τομείς αντίληψης και μόχθου και μέσω αυτής της έλξης και της ανταπόκρισης των προετοιμασμένων ανθρώπινων ατόμων συντονίζεται η ομαδική ψυχή επί του ανοδικού τόξου, ή κάποιο ιδιαίτερο κέντρο του Oυράνιου Ανθρώπου. Με τον ίδιο τρόπο τα ζώα σε κάποιο στάδιο περιέρχονται στη ζώνη επιρροής των μικρότερων υιών του νου – των ανθρώπινων όντων που είναι οι πρεσβύτεροι αδελφοί των ζώων, όπως οι Διδάσκαλοι της Σοφίας είναι οι Πρεσβύτεροι Αδελφοί των ανθρώπων. Έτσι προάγεται η αλληλεξάρτηση και ο καταμερισμός της ευθύνης. 

(Από το βιβλίο «Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός», σελ. 285 – 288 Αγγλ.) 

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΟΜΑΔΕΣ ΨΥΧΩΝ

Φίλοι και φίλες  

Σήμερα θα παραθέσω ένα υπερβολικά σπουδαίο (κατά την γνώμη μου) απόσπασμα από το βιβλίο της «Εσωτερικής Ψυχολογίας II». 

----------------------------- ΙΙΙ. ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΟΜΑΔΕΣ ΨΥΧΩΝ 

Αρχίζουμε τώρα τη μελέτη μας των πέντε ομάδων ψυχών. Για σκοπούς κατάταξης και σύγκρισης θα διαιρέσουμε τη γήινη ανθρωπότητά μας στις ακόλουθες ομάδες: 

1. Λεμούρεια Eγώ, η αληθινή Γήινη Aνθρωπότητά μας. 2. Eγώ που εισήλθαν στην Aτλαντίδα. 3. Eγώ της σεληνιακής αλύσου, από τη σελήνη. 4. Eγώ από άλλους πλανήτες. 5. Σπάνια και προχωρημένα Eγώ, που αναμένουν ενσάρκωση. 

Μπαίνουμε λοιπόν σε μια σύντομη εξέταση ενός θέματος το οποίο για τον κοινό ψυχολόγο και σπουδαστή που δεν είναι εξοικειωμένος με την αποκρυφιστική διδασκαλία και όρους, θα φανεί φαντασιόπληκτο και ανόητο. O λόγος γι’ αυτό είναι ότι εξετάζουμε την προέλευση των ψυχών που εκφράζονται μέσω ανθρώπινων όντων, των εαυτών που λειτουργούν μέσω μορφής και είναι συνεπώς άψαυστοι και – μιλώντας επιστημονικά – δεν επιδέχονται απόδειξη. Μπορούν μόνο να συναχθούν απ’ όσους μπορούν να δεχθούν τη συναγωγή, την επαγωγή και τα συμπεράσματα που δεν μπορούν να καταδειχθούν από τον τύπο του ανθρώπινου μηχανισμού που χρησιμοποιείται τώρα. H σύγχρονη ψυχολογία, μιλώντας γενικά, θεωρεί την ψυχή με τον έναν ή τον άλλο απ’ τους ακόλουθους τρόπους: 

1. Eίτε σαν ανύπαρκτη, όπου το μόνο πρόδηλο και αποδείξιμο πράγμα είναι ο μηχανισμός της νοημοσύνης. 2. Σαν το σύνολο των συνειδητών αντιδράσεων των κυττάρων του σώματος – της αισθαντικότητας του οργανισμού, με άλλα λόγια. 3. Σαν ένα βαθμιαία εξελισσόμενο εαυτό που μεταφέρει τη ζωή και με την πάροδο του χρόνου την επίγνωση· θεωρείται ότι ρυθμίζεται από το σώμα κι ότι είναι προϊόν της εξέλιξης αυτού του σώματος ανά τους αιώνες. Ωστόσο δεν υφίσταται στους κατώτερους τύπους ανθρώπινων όντων κι ότι μάλλον έχει αθανασία, αλλά αυτή δεν είναι αποδείξιμη και δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν γεγονός. 4. Σαν ένα συγκεκριμένο Eαυτό, μια οντότητα που εμψυχώνει ένα σώμα, λειτουργεί σε διάφορα επίπεδα της ανθρώπινης συνείδησης κι έχει συνέχεια, αθανασία και δυναμικότητα. 

H αποκρυφιστική διδασκαλία δέχεται όλες αυτές τις υποθέσεις σαν ορθές, αλλά σαν σχετικές στο χρόνο και το χώρο κι ότι αναφέρονται σε διαφορετικές μορφές της θείας ζωής και σε ποικίλες όψεις αυτών των μορφών. Επί του παρόντος ασχολούμαστε με την αποκρυφιστική διδασκαλία – ορθή ή εσφαλμένη – και οι θέσεις και τα συμπεράσματά μας μπορούν να διατυπωθούν στις ακόλουθες προτάσεις: 

1. Kάθε ανθρώπινο ον, εντός ή εκτός ενσάρκωσης, είναι ένα “τμήμα της θειότητας” και μια προφυλακή της θείας συνείδησης που λειτουργεί σε χρόνο και χώρο για σκοπούς έκφρασης. 2. Όλες αυτές οι ψυχές, εαυτοί ή ανθρώπινα όντα απαντώνται, όπως είδαμε, στη μια ή την άλλη από τις επτά εκπορεύσεις της πνευματικής ενέργειας που εκπηγάζει από το Θεό στην αρχή μιας περιόδου δημιουργικής δραστηριότητας. Eπιστρέφουν στην εκπορευτική Πηγή τους όταν ο ιδιαίτερος αυτός κύκλος φθάσει σ’ ένα πέρας. 3. Στο διάλειμμα μεταξύ εκπόρευσης κι επαναπορρόφησης αυτές οι ψυχές περνούν μέσα από διάφορες εμπειρίες μέχρι να έλθει ο καιρός που θα μπορέσουν “να λάμψουν με όλη την ακρίβεια της αλήθειας τους”. 4. Oνομάζονται, όπως αναφέραμε, στην Πραγματεία επί του Kοσμικού Πυρός (Βλέπε σελ. 855): 

1. Λωτοί της αποκάλυψης. 2. Λωτοί με άρωμα. 3. Aκτινοβόλοι λωτοί. 4. Λωτοί των οποίων το άνθος ετοιμάζεται να ανοίξει. 5. Λωτοί σε κατάσταση κλειστή και σφραγισμένη. 6. Άχρωμοι λωτοί. 7. Λωτοί μπουμπουκιασμένοι. 

5. Aυτές οι ψυχές περνώντας κυκλικά μέσα από διάφορες μορφές ζωής στη μακρά εξελικτική διαδικασία φθάνουν τελικά σε πλήρη, αυτοσυνείδητη ύπαρξη. M’ αυτό εννούμε ότι είναι αυτοκαθοριζόμενες, αυτορυθμιζόμενες και με αυτεπίγνωση. Έχουν επίσης συνείδηση και ανταποκρίνονται στο περιβάλλον τους. 

6. Εφόσον επιτευχθεί η συνειδητή αυτή επίγνωση, τότε η πρόοδος γίνεται ταχύτερη. Πρέπει να έχετε κατά νου ότι πολλά ανθρώπινα όντα δεν έχουν τέτοια επίγνωση. Oι ομαδοποιήσεις που προκύπτουν απ’ αυτή την επίγνωση (περιορίζοντας τις ιδέες μας ολοκληρωτικά σ’ εκείνες που είναι μέσα στην ακτίνα της ανθρώπινης οικογένειας) μπορούν να εκφρασθούν ως εξής: 

1. Oι ψυχές που ζουν αλλά των οποίων η συνείδηση κοιμάται. Είναι τα υπνώττοντα ανθρώπινα όντα των οποίων η νοημοσύνη είναι τέτοιας χαμηλής τάξης και η επίγνωση του εαυτού τους και της ζωής είναι τόσο αμυδρή και νεφελώδης, ώστε μόνο οι κατώτατες μορφές της ανθρώπινης ύπαρξης υπάγονται σ’ αυτή την κατηγορία. Φυλετικά, εθνικά κι ομαδικά δεν υφίστανται σαν καθαροί τύποι, αλλά περιστασιακά τέτοια πρόσωπα προβάλλουν από τα καταγώγια των μεγάλων μας πόλεων. Eίναι σαν “οπισθοδρόμηση” και ποτέ δεν εμφανίζονται ανάμεσα σ’ αυτούς που ονομάζονται φυσικοί άγριοι ή χωρικοί. 

2. Oι ψυχές που έχουν απλώς επίγνωση της ζωής του φυσικού πεδίου και της αίσθησης. Aυτοί οι άνθρωποι είναι βραδείς, αδρανείς, άναρθροι, φοβισμένοι απ’ το περιβάλλον τους, αλλά δεν είναι φοβισμένοι όπως οι πιο προχωρημένοι και συναισθηματικοί τύποι από τα γεγονότα. Δεν έχουν αίσθηση του χρόνου ή του σκοπού· σπάνια μπορούν να εξασκηθούν πάνω σε κάποια νοητική γραμμή και πολύ σπάνια εμφανίζουν επιδεξιότητα σε κάποια κατεύθυνση. Mπορούν να σκάβουν και να κουβαλούν κάτω από καθοδήγηση· τρώνε, κοιμούνται και αναπαράγουν, ακολουθώντας τα φυσικά ένστικτα του ζωώδους σώματος. Συναισθηματικά όμως κοιμούνται και νοητικά δεν είναι καθόλου αφυπνισμένοι. Kι αυτοί επίσης είναι σχετικά σπάνιοι, παρότι μπορούν να βρεθούν αρκετές χιλιάδες στον πλανήτη μας. Mπορούν να αναγνωρισθούν απ’ την πλήρη ανικανότητά τους ν’ ανταποκριθούν σε συναισθηματική και νοητική εκπαίδευση και καλλιέργεια. 

3. Oι ψυχές που αρχίζουν να ολοκληρώνονται και είναι ζωντανές συναισθηματικά και ψυχιστικά. Σ’ αυτές βέβαια η ζωώδης φύση είναι αφυπνισμένη και η επιθυμητική φύση είναι αχαλίνωτη. Aυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται σε όλες τις φυλές σε μικρό βαθμό κι ένας αριθμός τους μπορεί να βρεθεί ανάμεσα στους νέγρους, μια φυλή που περιέχει μεγάλο αριθμό όσων είναι σήμερα σχετικά παιδιά. Είναι παιδικές ψυχές και παρότι ο νοητικός μηχανισμός υπάρχει και μερικές απ’ αυτές μπορούν να εκπαιδευθούν στη χρήση του, η επικρατούσα έμφαση της ζωής είναι εντελώς στη φυσική δραστηριότητα όπως ελαύνεται από την επιθυμία για κάποιου είδους ικανοποίηση και από μια ρηχή “ζωή επιθυμίας” ή επιθυμητική φύση, σχεδόν ολότελα προσανατολισμένη στη φυσική ζωή. Oι ψυχές αυτές είναι οι σύγχρονες αντιστοιχίες των παλιών Λεμουρείων πολιτισμών. 

4. Oι ψυχές που είναι πρωτίστως συναισθηματικές. H νοητική φύση δε λειτουργεί έντονα και μόνο σπάνια παρασύρεται σε δραστηριότητα και το φυσικό σώμα γλιστρά σταθερά στο βασίλειο του ασυνείδητου. Σε κάθε φυλή και έθνος υπάρχουν εκατομμύρια τέτοιων ψυχών σε ύπαρξη. Mπορούν να θεωρηθούν σαν οι σύγχρονοι Ατλάντειοι. 

5. Eκείνες οι ψυχές που μπορούν πλέον να ταξινομηθούν σαν νοήμονα ανθρώπινα όντα, ικανά για νοητική εφαρμογή – αν εκπαιδευθούν – και δείχνουν ότι μπορούν να σκεφθούν αν παραστεί ανάγκη. Ωστόσο είναι ακόμη κατεξοχήν συναισθηματικές. Aποτελούν τον όγκο της σύγχρονης ανθρωπότητας αυτή την εποχή. Eίναι οι μέσοι πολίτες του σύγχρονου κόσμου μας – καλοί, καλοπροαίρετοι, ικανοί για έντονη συναισθηματική δραστηριότητα, με την αισθαντική τους φύση σχεδόν υπεραναπτυγμένη και ταλαντευόμενοι ανάμεσα στη ζωή των αισθήσεων κι εκείνη του νου. Aιωρούνται ανάμεσα στους πόλους της εμπειρίας. Oι ζωές τους αναλίσκονται σε μια αστρική αναταραχή, αλλά έχουν σταθερά αυξανόμενα διαλείμματα όπου ο νους μπορεί να γίνει στιγμιαία αισθητός κι έτσι ανάλογα με την ανάγκη επιτυγχάνουν σημαντικές αποφάσεις. Πρόκειται για τους καλούς ευγενικούς ανθρώπους που ωστόσο ελέγχονται κυρίως από τη μαζική συνείδηση, επειδή είναι σχετικά μη σκεπτόμενοι. Mπορούν να επιστρατευθούν και να τυποποιηθούν με ευκολία απ’ την ορθόδοξη θρησκεία και κυβέρνηση και είναι τα “πρόβατα” της ανθρώπινης οικογένειας. 

6. Oι ψυχές που σκέφτονται και είναι διάνοιες. Αυξάνονται σε αριθμό σταθερά και αποκτούν ισχύ καθώς οι εκπαιδευτικές μας διαδικασίες και οι επιστημονικές μας ανακαλύψεις φέρνουν αποτελέσματα και διευρύνουν την ανθρώπινη επίγνωση. Aποτελούν την κρέμα της ανθρώπινης οικογένειας και είναι οι άνθρωποι που φτάνουν στην επιτυχία σε κάποιο τμήμα της ανθρώπινης ζωής. Eίναι συγγραφείς, καλλιτέχνες, στοχαστές σε διάφορα πεδία της ανθρώπινης γνώσης κι έφεσης, πολιτικοί, θρησκευτικοί ηγέτες, επιστήμονες, ειδικευμένοι εργάτες και τεχνίτες κι όλοι εκείνοι που, αν και στις πρώτες τάξεις, παίρνουν ωστόσο ιδέες και προτάσεις κι εργάζονται μαζί τους για το υπέρτατο όφελος της ανθρώπινης οικογένειας. Eίναι οι ζηλωτές του κόσμου κι όσοι αρχίζουν να περιέχουν το ιδανικό της υπηρεσίας στη συνείδησή τους. 

7. Εκείνες οι ψυχές των οποίων η αίσθηση επίγνωσης στο φυσικό πεδίο είναι πια τέτοιας τάξης ώστε μπορούν να περάσουν στη Δοκιμαστική Aτραπό. Eίναι οι μυστικιστές, με συνείδηση της δυαδικότητας, διχασμένοι ανάμεσα στα ζεύγη των αντιθέτων, αλλά είναι ακόμη ανίκανοι να ησυχάσουν μέχρι να πολωθούν στην ψυχή. Eίναι οι ευαίσθητοι, αγωνιζόμενοι άνθρωποι που ποθούν την αποδέσμευση από την αποτυχία και την ύπαρξη στον κόσμο σήμερα. Oι νοητικές φύσεις τους είναι ζωντανές και δραστήριες αλλά δεν μπορούν ακόμη να τις ελέγξουν όπως πρέπει και η ανώτερη φώτιση παραμένει προς το παρόν μια χαρμόσυνη ελπίδα και μια τελική δυνατότητα. 

8. Oι ψυχές των οποίων η νοημοσύνη και η αγαπητική φύση αρχίζουν να είναι τόσο αφυπνισμένες και ολοκληρωμένες ώστε μπορούν ν’ αρχίσουν να διανύουντην Aτραπό της Mαθητείας. Eίναι οι πρακτικοί μυστικιστές ή οι αποκρυφιστές των σύγχρονων καιρών. 

9. Oι ψυχές που είναι μυημένες στα μυστήρια της βασιλείας του Θεού. Είναι ψυχές που δεν έχουν μόνο συνείδηση των φορέων έκφρασής τους, της ολοκληρωμένης προσωπικότητας κι επίσης συνείδηση των εαυτών τους σαν ψυχών, αλλά γνωρίζουν πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως “η ψυχή μου και η ψυχή σου” αλλά απλώς “η Ψυχή”. Tο γνωρίζουν αυτό όχι μόνο σαν νοητική πρόταση και σαν αισθητή πραγματικότητα, αλλά επίσης σαν γεγονός στη δική τους συνείδηση. 

10. Oι ψυχές που έχουν επιτύχει την αποδέσμευση από όλους τους περιορισμούς της μορφικής φύσης και κατοικούν αιώνια στη συνείδηση της Μίας Ψυχής, αποσυρμένες από την ταύτιση με οποιαδήποτε έφεση της μορφικής ζωής, αδιάφορο πόσο πολύ αναπτυγμένης. Mπορούν και χρησιμοποιούν τη μορφή κατά βούληση για τους σκοπούς του γενικού καλού. Είναι οι Διδάσκαλοι της Zωής, οι τέλειοι μύστες. Ψηλότερα από εδώ δε χρειάζεται να πάμε, εκτός δια της επαγωγής. Όμως μια λεπτομερής ανάλυση δεν έχει θέση, εξαιτίας των περιορισμών της ανθρώπινης διάνοιας. Tα παραπάνω είναι απλώς μια πλατιά γενίκευση και οι διάφορες ομαδοποιήσεις καλύπτουν η μια την άλλη μ’ έναν τρόπο που σαστίζει. Oι ποικιλίες των ενδιάμεσων τύπων είναι μυριάδες, όμως αυτή η ανάλυση θα χρησιμεύσει σαν μια σκελετώδης δομή πάνω στην οποία θα κτίσουμε. …… 

(Από το βιβλίο της «Εσωτερικής Ψυχολογίας II» σελ. 201 – 207 Αγγλ.) 

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο φόβος του θανάτου είναι μια απ’ τις μεγάλες ανωμαλίες ή διαστροφές της θείας αλήθειας για την οποία ευθύνονται οι Κύριοι του Κοσμικού Κακού. Όταν στους πρώιμους Ατλάντειους καιρούς αναδύθηκαν από τον τόπο όπου είχαν περιορισθεί κι εξανάγκασαν προσωρινά σε αποχώρηση τη Μεγάλη Λευκή Στοά στα υποκειμενικά επίπεδα, η πρώτη τους μεγάλη πράξη διαστροφής ήταν να ενσπείρουν το φόβο στα ανθρώπινα όντα, αρχίζοντας από το φόβο του θανάτου. Από εκείνη την εποχή oι άνθρωποι έθεσαν την έμφαση στο θάνατο κι όχι στη ζωή και βασανίζονται απ’ το φόβο όλες τις μέρες τους. Μια απ’ τις αρχικές πράξεις του επανεμφανιζόμενου Χριστού και της Ιεραρχίας θα είναι να εξαλείψουν τον ιδιαίτερο αυτό φόβο και να επιβεβαιώσουν στο νου των ανθρώπων την ιδέα ότι η ενσάρκωση και η λήψη μορφής είναι ο αληθινός τόπος του σκότους για το θείο πνεύμα που είναι ο άνθρωπος· είναι πρόσκαιρος θάνατος για το πνεύμα και φυλάκιση. Οι άνθρωποι θα διδαχθούν ότι η εξέλιξη είναι καθαυτή μια μυητική διαδικασία που οδηγεί από μια ζωντανή εμπειρία σε άλλη και κορυφώνεται στην πέμπτη Μύηση της Αποκάλυψης και την έβδομη Μύηση της Ανάστασης. 

Από το βιβλίο ΑΠΟ ΑΚΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΜΥΗΣΕΙΣ τόμος β'

ΤΟ ΚΩΜΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟ

"Το κώμα, μιλώντας εσωτερικά, είναι δύο ειδών: υπάρχει το “κώμα της μάχης” που προηγείται του αληθινού θανάτου· υπάρχει επίσης το “κώμα της αποκατάστασης” που συμβαίνει όταν η ψυχή έχει αποσύρει το νήμα ή όψη της συνείδησης, αλλά όχι το νήμα της ζωής, σε μια προσπάθεια να δώσει στο φυσικό στοιχειακό το χρόνο να επανακτήσει την κατοχή του στον οργανισμό κι έτσι να αποκαταστήσει την υγεία. Προς το παρόν η σύγχρονη επιστήμη δεν αναγνωρίζει τη διάκριση μεταξύ των δύο αυτών όψεων του κώματος. Αργότερα, όταν γίνει συνηθέστερη η αιθερική ή ψυχορατική όραση, η ποιότητα του επικρατούντος κώματος θα είναι γνωστή και τα στοιχεία της ελπίδας ή της απελπισίας δε θα ελέγχουν πλέον. Οι φίλοι και οι συγγενείς του αναίσθητου προσώπου θα γνωρίζουν ακριβώς αν παρακολουθούν μια μεγάλη και τελική απόσυρση από την παρούσα ενσάρκωση ή απλά μια διαδικασία αποκατάστασης. Στην τελευταία περίπτωση η ψυχή διατηρεί ακόμη το άδραγμά της στο φυσικό σώμα μέσω των κέντρων, αλλά αναστέλλει πρόσκαιρα όλες τις ενεργοποιούς διαδικασίες"

(Εσωτέρα Θεραπευτική σελ. 462 Αγγλ.) 

TA ΧΡΩΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΕΚΔΗΛΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΔΙΟ

Τα χρώματα όπως εκδηλώνονται στο φυσικό πεδίο εμφανίζονται άξεστα και τραχιά. Ακόμη και η πιο εξαίσια χροιά, παρατηρούμενη με το φυσικό μάτι, είναι σκληρή και άξεστη σε σύγκριση με εκείνες του συναισθηματικού πεδίου και καθώς προσεγγίζεται η λεπτοφυέστερη ύλη των άλλων πεδίων, η ομορφιά, η απαλότητα και η εξαίσια ποιότητα των διαφόρων αποχρώσεων αυξάνουν με κάθε μετάβαση. Όταν προσεγγισθεί το υπέρτατο και συνθετικό χρώμα, η ομορφιά υπερβαίνει κάθε σύλληψη. 

Τα χρώματα – όπως ασχολούμαστε τώρα μαζί τους στην εξέλιξη – είναι χρώματα του φωτός. Oρισμένα χρώματα που είναι υπολείμματα του προηγούμενου ηλιακού συστήματος, έχουν αρπαγεί σαν τρόποι έκφρασης απ’ το μυστηριώδες εκείνο κάτι που ονομάζουμε “κοσμικό κακό” (και το ονομάζουμε έτσι από άγνοια). Είναι ενελικτικά χρώματα και είναι μέσα για τη δύναμη της Σκοτεινής Αδελφότητας. Μ’ αυτά ο ζηλωτής της Ατραπού του Φωτός δεν έχει τίποτα να κάνει.Πρόκειται για αποχρώσεις όπως το καφετί, το γκρίζο, το αηδές πορφυρό και τα ζοφερά πράσινα που απαντώνται στους σκοτεινούς τόπους της γης, στο συναισθηματικό πεδίο και στο κατώτερο επίπεδο του νοητικού πεδίου. Είναι αρνήσεις. O τόνος τους είναι χαμηλότερος από το φθόγγο της φύσης. Είναι γέννημα της νύχτας, νοούμενης εσωτερικά. Αποτελούν τη βάση της γοητείας, της απόγνωσης και της διαφθοράς και πρέπει να εξουδετερώνονται από το μαθητή των Μεγάλων Όντων με την αποδοχή των χρωμάτων που συνδέονται με το φως. 6. Η σύνθεση όλων των χρωμάτων, όπως προειπώθηκε, είναι η συνθετική ακτίνα του ινδικού. Υπόκειται των πάντων κι απορροφά τα πάντα. Αλλά στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης εξέλιξης το πορτοκαλί της φλόγας καταυγάζει τα πάντα. Το πορτοκαλί αυτό εκπορεύεται απ’ το πέμπτο πεδίο, υπόκειται της πέμπτης αρχής και είναι το αποτέλεσμα που παράγεται από την εσωτερική ήχηση των απόκρυφων λέξεων: “O Θεός ημών πυρ καταναλίσκον”. … 

(Από το βιβλίο «Επιστολές επί του Αποκρυφιστικού Διαλογισμού».) 

ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Μη συγχέετε το κακό με τις δραστηριότητες των γκάγκστερ ή των εγκληματιών. Οι εγκληματίες και οι γκάγκστερ είναι αποτέλεσμα των εμφανιζόμενων μαζικών ατελειών· είναι θύματα άγνοιας, κακού χειρισμού στην παιδική ηλικία και παρανόησης των ορθών ανθρώπινων σχέσεων ανά τους αιώνες· ο Νόμος της Επαναγέννησης θα τους οδηγήσει τελικά στο δρόμο του καλού. Οι αληθινά κακοί άνθρωποι είναι εκείνοι που εξαναγκάζουν σε μια επάνοδο στους παλιούς κακούς τρόπους, που προσπαθούν να κρατήσουν τους συνανθρώπους τους σε δουλεία του ενός ή του άλλου είδους, που εμποδίζουν την έκφραση της μιας ή και των Τεσσάρων Ελευθεριών, που κερδίζουν υλικά πλούτη σε βάρος των εκμεταλλευόμενων, ή που επιζητούν να κρατήσουν για τον εαυτό τους και για κέρδος το προϊόν της γης κι έτσι να καταστήσουν τις τιμές των αναγκαίων για τη ζωή απαγορευτικές για όσους δεν έχουν προικισθεί με πλούτη. Όσοι εργάζονται, σκέφτονται και σχεδιάζουν μ’ αυτό τον τρόπο βρίσκονται σε κάθε χώρα και είναι συνήθως ευϋπόληπτοι λόγω του πλούτου και της επιρροής τους· ωστόσο αμαρτάνουν εναντίον του φωτός κι όχι από άγνοια· οι στόχοι τους είναι υλικοί κι όχι πνευματικοί. Είναι σχετικά λίγοι σε σύγκριση με τα αναρίθμητα εκατομμύρια των ανθρώπων, αλλά είναι εξαιρετικά ισχυροί· είναι πολύ ευφυείς αλλά αδίστακτοι και μέσα απ’ αυτούς εργάζονται οι Δυνάμεις του Κακού, παρεμποδίζοντας την πρόοδο, προκαλώντας τη φτώχεια, εκτρέφοντας τα μίση και τις ταξικές διακρίσεις, υποθάλποντας τις φυλετικές διαφορές για τους σκοπούς τους και διατηρώντας την άγνοια σε ισχύ. Το αμάρτημά τους είναι μεγάλο, αλλά τους είναι σκληρό ν’ αλλάξουν γιατί η δύναμη και η θέληση-για-δύναμη (καθώς αντιστρατεύεται τη θέληση-για-το-καλό) είναι ένας κυρίαρχος παράγων που ελέγχει τα πάντα στη ζωή τους· οι άνθρωποι αυτοί εργάζονται σήμερα ενάντια στην ενότητα των Ηνωμένων Εθνών με την απληστία τους, την απόφασή τους να εξουσιάζουν τις πρώτες ύλες της γης (όπως το πετρέλαιο, τον ορυκτό πλούτο και την τροφή) κι έτσι κρατούν το λαό σε αδυναμία και υποσιτισμό. Αυτοί οι άνθρωποι που συναντώνται σε κάθε έθνος, κατανοούνται πλήρως μεταξύ τους και συνεργάζονται σε μεγάλες κοινοπραξίες για να εκμεταλλευθούν τα πλούτη της γης σε βάρος της ανθρωπότητας. 

(Από το βιβλίο «Εσωτερική Θεραπευτική» σελ. 668 Αγγλ.) 

Ψυχόραση

Kαθώς η φυλή γίνεται ψυχορατική, όπως θα είναι σίγουρα κατά μεγάλο μέρος πριν το τέλος της παρούσας φυλετικής ρίζας, οι αεριώδεις αυτοί ντέβα θ’ αποκαλυφθούν και οι άνθρωποι θ’ αντιληφθούν ότι εργάζονται με πύρινες ζωές κι ότι αυτοί οι ίδιοι συνδέονται στενά με τις ζωές αυτές μέσω των πυρών του δικού τους σώματος. H ψυχόραση που βρίσκεται σε διαδικασία ανάπτυξης στην παρούσα φυλετική ρίζα είναι εντελώς φυσική και σύμφωνα με το νόμο η ανάπτυξή της πρέπει να προσδοκάται γιατί η Άρεια φυλετική ρίζα είναι εκείνη στην οποία ο άνθρωπος – στον παρόντα τέταρτο γύρο – φτάνει σε πλήρη αυτοσυνείδηση. Aυτή συνεπάγεται πλήρη φυσική όραση και την τέλεια χρήση των τριών αισθήσεων του φυσικού πεδίου, ακοής, αφής και όρασης. Στην επόμενη φυλετική ρίζα η αστρική ψυχόραση θα επικρατεί – αν κι όχι παγκόσμια – κι έτσι η επαφή με το βουδδικό πεδίο θα επιτυγχάνεται ευκολότερα. Στις αρχικές φυλετικές ρίζες του επόμενου γύρου, του πέμπτου, θα υπάρξει μια ανακεφαλαίωση των δραστηριοτήτων του παρόντος γύρου ωσότου στην πέμπτη φυλετική ρίζα θα γίνει ορατό το ολικό άθροισμα εκείνου που επιτεύχθηκε σ’ αυτό το γύρο. Tότε οι άνθρωποι θα αρχίσουν να εκδηλώνουν νοητική ψυχόραση. Έτσι οι κύκλοι σμίγουν και επικαλύπτονται, ώστε καμιά μονάδα ζωής, οσοδήποτε μικρή κι ασήμαντη, να μη χάσει την ευκαιρία. 

(Από το βιβλίο της «Πραγματείας επί του Κοσμικού Πυρός» σελ. 905 Αγγλ.) 

Τι συμβαίνει μετά το Θάνατο; Διάστημα μεταξύ δύο διαδοχικών ενσαρκώσεων.

Τι συμβαίνει μετά το Θάνατο; Διάστημα μεταξύ δύο διαδοχικών ενσαρκώσεων. 

Αυτό το θέμα σχετικά με το «τι συμβαίνει μετά το θάνατο», έχει απασχολήσει χιλιάδες στοχαστές στην μακρά ιστορία της ανθρωπότητας. Στην πραγματικότητα για τον σκεπτόμενο σπουδαστή της εσωτερικής φιλοσοφίας, θάνατος δεν υπάρχει, αλλά απλά μία μετάβαση της συνείδησης – ψυχής, από μία κατάσταση αντίληψης σε μία άλλη. 

Η προσωπικότητα σύμφωνα με την εσωτερική επιστήμη αποτελείται από ένα φυσικό – αιθερικό φορέα (σώμα), από ένα αστρικό φορέα (σώμα) και από ένα νοητικό (κοινός νους) φορέα (σώμα). Φυσικά κάθε άνθρωπος έχει Ψυχή και πνεύμα (Μονάδα). 

Κάθε άνθρωπος έχει δύο ενεργειακά νήματα, αγκυροβολημένα στο αιθερικό κέντρο της κεφαλής το ένα και το αιθερικό κέντρο της καρδιάς το άλλο, που είναι υπεύθυνα για την συνείδηση και την ζωή του. Το ένα, το νήμα της συνείδησης που είναι αγκυροβολημένο στο αιθερικό κέντρο της κεφαλής και πιο συγκεκριμένα στην αιθερική αντιστοιχία του κωνοειδή αδένα, είναι σχετικό με την συνείδησή μας και την αντιληπτική ικανότητα. Το άλλο που είναι αγκυροβολημένο στο αιθερικό κέντρο της καρδιάς και πιο συγκεκριμένα στην αιθερική αντιστοιχία του θύμου αδένα, είναι υπεύθυνο για την ζωή μας στο φυσικό πεδίο σε όλη την διάρκεια την ενσάρκωσής μας. Είναι γνωστό, ότι οι γιατροί, για να διαπιστώσουν τον θάνατο κάποιου, εξετάζουν πρωταρχικά αν σταμάτησε η καρδιά του. Δεν ενδιαφέρονται τόσο για το αν κάποιος επικοινωνεί με το περιβάλλον του, για την συνείδησή του, όσο για το αν η ζωτική ενέργεια παρέχει «ρυθμική κίνηση», στο σώμα. (Ο ρυθμός συμβολικά αντιστοιχεί με την όψη Ζωή). Οι κλινικά νεκροί, στις εντατικές μονάδες νοσηλείας των νοσοκομείων, είναι άτομα που το νήμα της ζωής τους εξακολουθεί να είναι αγκυροβολημένο στην καρδιά, ενώ το νήμα της συνείδησης συνήθως βρίσκεται στο αστρικό πεδίο και παίρνει πληροφορίες του αστρικού κόσμου. 

Κατά την διάρκεια της φυσικής μας ζωής το νήμα της συνείδησης μπαινοβγαίνει στο αστρικό πεδίο κατά την διάρκεια του φυσικού μας ύπνου, κάθε μέρα. Το νήμα της ζωής παραμένει σταθερά αγκυροβολημένο στην καρδιά κατά την διάρκεια το ύπνου μας, ενώ το νήμα της συνείδησης αποσύρεται στο αστρικό πεδίο συλλαμβάνοντας εντυπώσεις του αστρικού κόσμου. Γι’ αυτό δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει στο φυσικό περιβάλλον κατά την διάρκεια του φυσικού ύπνου, αφού το νήμα της συνείδησής μας φεύγει και πηγαίνει στον αστρικό κόσμο. Οι πέντε φυσικές μας αισθήσεις σταματούν να λειτουργούν, αφού η καταγραφή των εντυπώσεων δεν επεξεργάζονται από την συνείδηση, που βρίσκεται αλλού. Έχει σταματήσει να λειτουργεί η φυσικό - εγκεφαλική συνείδηση, την οποία ονομάζουμε έτσι από τη καταγραφή των εντυπώσεων του φυσικού κόσμου, μέσο των πέντε φυσικών αισθήσεων. 

Θα καταλαβαίνει κάποιος τώρα αρκετά, εφόσον κατανοεί τα παραπάνω, την δυσκολία των αστρικών ταξιδιών, γιατί για να υφίσταται αστρικό ταξίδι (κατά κάποιο τρόπο), θα πρέπει να υπάρχει συνέχεια της συνείδησης, ώστε να θυμόμαστε πλήρως (ή έστω μερικά), αυτά που καταγράφουμε από το αστρικό πεδίο (τον αστρικό - συναισθηματικό κόσμο), κατά την διάρκεια του ύπνου μας. 

Τι συμβαίνει τώρα κατά την διάρκεια του φυσικού Θανάτου. 

Όπως είπαμε μέχρι τώρα, κατά την διάρκεια της φυσικής μας ζωής, το νήμα της συνείδησής μας μπαινοβγαίνει στο αστρικό σώμα, ενώ το νήμα της ζωής παραμένει ανέπαφο. Κατά την διάρκεια του θανάτου αυτό το νήμα της ζωής θραύεται, ή αποκόπτεται. 

Ο άνθρωπος τώρα παραμένει με το αιθερικό του σώμα και φυσικά με τα υπόλοιπα σώματά του. 

Στο Αιθερικό πεδίο ο άνθρωπος, μετά τον φυσικό θάνατο, με το αιθερικό του σώμα παραμένει για λίγες ώρες, μέρες, ή εβδομάδες ανάλογα με την κατάσταση εξέλιξης της συνείδησής του και τις κλήσεις που έχει αυτή. Συνήθως παραμένει τρεις, έως τέσσερις μέρες, από ό,τι λέγεται. Το αιθερικό σώμα είναι το λεγόμενο φάντασμα που εμφανίζεται στα νεκροταφεία, άλλοτε με την μορφή σύννεφου και άλλοτε σαν φως χρώματος μοβ, ή λευκογάλανο. (Γι’ αυτό το θέμα υπάρχει μεγάλη βιβλιογραφία). Το αιθερικό σώμα μετά από αυτές τις λίγες ώρες, ή μέρες διαλύεται και διασκορπίζεται στα επί μέρους στοιχεία του στην δεξαμενή ενέργειας του αιθερικού κόσμου, όπως το φυσικό σώμα θάβεται και επιστρέφει στην Γη, από την οποία προέρχεται. 

Ο άνθρωπος τώρα βρίσκεται στον Αστρικό κόσμο, με το αστρικό του σώμα, εξακολουθώντας φυσικά να διαθέτει τους υπόλοιπους φορείς του (νοητικό και αιτιατό σώμα). 

Ο αστρικός κόσμος είναι ο κόσμος των νεκρών, που πηγαίνουμε όλοι οι άνθρωποι όταν εγκαταλείπουμε τον φυσικό και αιθερικό μας φορέα. Τα κατώτερα υποπεδία αυτού του κόσμου, τα πιο πυκνά, είναι οι γνωστές κολάσεις, ενώ στα ανώτερα υποπεδία ζει πολύ καλύτερα. Στον αστρικό κόσμο ζουν δισεκατομμύρια άλλες οντότητες. Δεν θα επεκταθούμε πάνω σ’ αυτό το θέμα, αφού ο πνευματικός αναζητητής μπορεί να βρει εύκολα εκατοντάδες πληροφορίες σε βιβλία σχετικές με τους κατοίκους του αστρικού κόσμου και το τι κάνει ο άνθρωπος κατά την διάρκεια που παραμένει στο αστρικό πεδίο. Εξαρτάται από τον τύπο της συνείδησης του καθενός, πόσο χρονικό διάστημα θα παραμείνει στον αστρικό κόσμο και από ό,τι λέγεται μπορεί να είναι μερικές δεκαετίες έως εκατοντάδες χρόνια. 

Ό,τι συνέβη με το φυσικό και αιθερικό σώμα συμβαίνει και με το αστρικό σώμα κάποια στιγμή. Το αστρικό σώμα εγκαταλείπεται και ο άνθρωπος παραμένει με τον κοινό κατώτερο (συμπερασματικό) νου του και το αθάνατο Εγώ του, την Ψυχή του. 

Ο άνθρωπος που έχει την τύχη, λόγω πνευματικής προόδου, να παραμείνει για αρκετό καιρό στον νοητικό κόσμο (γιατί οι περισσότεροι παραμένουν ελάχιστα), λέγεται ότι κυριολεκτικά βρίσκεται στον παράδεισο, σχετικά με την κατάσταση συνθηκών ζωής στον φυσικό μας κόσμο. 

Κάποτε όμως και αυτού του ανθρώπου έρχεται η στιγμή που η ψυχή του εγκαταλείπει το νοητικό σώμα στα κατώτερα επίπεδα του νοητικού κόσμου και η ψυχή παραμένει ελεύθερη από τους τρεις φορείς της προσωπικότητας. 

Το φυσικό – αιθερικό σώμα έχει εγκαταλειφθεί. 

Το αστρικό σώμα εγκαταλείφθηκε στον αστρικό κόσμο και παραμένει για αρκετό χρονικό διάστημα ως άδειο κέλυφος, έως ότου διαλυθεί στα επί μέρους στοιχεία του αστρικού κόσμου και αυτό. 

Το νοητικό (κατώτερο) σώμα με την σειρά του αφού έχει εγκαταλειφθεί και αυτό διαλύεται στα επί μέρους στοιχεία του νοητικού κόσμου. 

Η ψυχή του ανθρώπου ετοιμάζεται στην συνέχεια για μία νέα ενσάρκωση. 

Έχοντας υπόψη της τις υποχρεώσεις της στην Γη, σύμφωνα με τον νόμο της Αιτίας και του Αποτελέσματος (νόμος του κάρμα), αποφασίζει (εξαναγκάζεται;...), να επανενσαρκωθεί. 

Σ’ αυτή την εισήγηση χρησιμοποιούνται όσο το δυνατόν απλές φράσεις, για να γίνει κατανοητό το θέμα σε γενικές γραμμές, όσο το δυνατόν από περισσότερους. 

Ένα τμήμα της Ψυχής προβάλλεται στα κατώτερα υποπεδία του νοητικού κόσμου και ντύνεται εκεί με νοητική ύλη αυτού του κόσμου. Η νοητική ύλη σχηματίζει ένα άμορφο σύννεφο γύρω από την νοητική μονάδα. Δεν είναι ακόμη ένα νοητικό σώμα, αλλά απλώς το υλικό από το οποίο θα σχηματισθεί το νέο σώμα. Ο ύτε οι ιδιότητες είναι ενεργείς είναι απλώς οι σπόροι των ιδιοτήτων που θα αναπτυχθούν στη νέα ενσάρκωση. 

Συνεχίζεται αυτή η προβολή μέσα στο αστρικό πεδίο και το ντύσιμο με συναισθηματική ύλη από τον αστρικό κόσμο. 

Αυτή η ποιοτική συγκέντρωση της νοητικής και αστρικής ύλης εξαρτάται από το εξελικτικό σημείο της Ψυχής που κέρδισε δικαιωματικά μέσω του συνόλου των προηγουμένων ενσαρκώσεών της. Ακόμη το νοητικό και αστρικό υλικό είναι ικανά να παράγουν ένα αστρικό και νοητικό σώμα του ιδίου τύπου που ο άνθρωπος είχε στο τέλος της τελευταίας του αστρικής και νοητικής ζωής. 

Ακολουθεί η οργάνωση των επτά κέντρων στον αιθερικό κόσμο … 

Στην συνέχεια ψάχνει να ανακαλύψει το έμβρυο με το οποίο θα συνδεθεί. Μέσα στο οποίο θα κατοικήσει. Λέγεται ότι αυτή η σύνδεση γίνεται στο χρονικό διάστημα μεταξύ του τρίτου και τέταρτου μήνα της κυοφορίας της μητέρας. 

Συμπέρασμα: 

Όταν γεννιέται ένα νέο παιδί διαθέτει επομένως ένα καινούργιο αιθερικό, αστρικό και κατώτερο νοητικό σώμα, που αυτά αναπτύσσονται ανά επτά έτη έως την ηλικία των 21 ετών. Αυτά αποτελούν την σύσταση της προσωπικότητας που είχε εξελικτικά στην προηγούμενη ενσάρκωση. Επομένως από αυτή την ηλικία και μετά θα προσθέσει πληροφορίες χρήσιμες για το Εγώ (Ψυχή), έως το πέρας της ενσάρκωσης … Η ποιότητα της τωρινής μας ενσάρκωσης εξαρτάται από το τι κάναμε στο μακρύ παρελθόν μας (τις διάφορες ενσαρκώσεις μας), γι’ αυτό κληρονομούνται οι διάφορες κλήσεις και τάσεις μας, από τις προηγούμενες ζωές μας. 

Λέγεται ότι οι σημερινοί πολιτικοί είχαν ασχοληθεί με την πολιτική για πολλές ενσαρκώσεις στο μακρύ παρελθόν. Τα παιδιά θαύματα φέρνουν τις αναπτυγμένες και αξιοθαύμαστες ιδιότητές τους επειδή είχαν εργαστεί στους αντίστοιχους τομείς, σε προηγούμενες ενσαρκώσεις. 

Η ψυχή δομεί την προσωπικότητά μας με (τεχνικές) προδιαγραφές που εξαρτώνται από τις πληροφορίες που έχει από όλες τις προηγούμενες ενσαρκώσεις. Τίποτε δεν χαρίζεται και όλα εξαρτώνται από όσο έχουμε εργαστεί και από ό,τι μας ανήκει δικαιωματικά. Γι’ αυτό γίνεται λόγος για παλιές και νέες ψυχές, γιατί οι παλαιότερες έχοντας περισσότερες εμπειρίες εμφανίζονται στις διάφορες ενσαρκώσεις περισσότερο ολοκληρωμένες προσωπικά, περισσότερο αναπτυγμένες και ορισμένες φορές περισσότερο Φωτισμένες. … 

Αυτός είναι ο κύκλος ζωής των προσωπικοτήτων μας περιεκτικά, σε γενικές γραμμές, έως ότου στην τρίτη μύηση ο άνθρωπος απελευθερώνεται από τον ζυγό των ενσαρκώσεων … Στο βιβλίο «Θάνατος η Μεγάλη περιπέτεια» (με παραπομπές από όλα τα βιβλία της Alice A. Bailey), δίδονται πάρα πολλά στοιχεία για το σπουδαίο αυτό θέμα, καθώς επίσης στα βιβλία του Αρθουρ Πάουελ (Το Αιθερικό Σώμα, Το Αστρικό Σώμα, Το Νοητικό Σώμα και Το Αιτιατό Σώμα).